Sjim heeft al ongeveer een maand een nieuw vriendje. Niet zomaar een vriendje, maar een raaf! Ze eten samen uit de voerbak en zit telkens op zijn rug. Sjim laat zijn snor zelfs schoonpikken door dat beest.
Ik vind vogels op zich wel leuk. Maar ja zo’n raaf met van die knalblauwe ogen en ook nog eens extreem brutaal vind ik eigenlijk maar niks. Hij komt ook steeds dichterbij. Gisteren toen ik met Inge Sjim aan het poetsen was zat hij ook al vanuit het dakgootje naar me te loeren.
Maar vandaag is het dus misgegaan…………….. Ik liep op mijn gemak Sjims box in en wilde hem meenemen. Sjim ontwaakte net uit een hele diepe slaap en liet een harde kreun horen. Waarop die raaf eigenlijk reageerde. Hij zat ergens verstopt in de box en ging toen op Sjims rug zitten. Ik dacht nou ja laat maar zitten en wilde met Sjim en raaf de box uitlopen. Maar daar was meneer raaf het dus niet mee eens. Hij vloog op en viel me gewoon aan!!! Hij beet me keihard in mijn knie toen ik hem weg wilde schoppen. En Sjim……..die stond het schouwspel met zijn oren nog in de slaapstand maar een beetje aan te gapen.
Ik rende de box uit met dat poedersuikerbeest achter me aan. Iedereen lag in een deuk natuurlijk. Toen vloog het raafje op gegeven moment weer weg en ging bovenop Sjims dakgootje staan en mij aan zitten kijken. Sjim keek ondertussen heel schijnheilig om het hoekje van de staldeur met een pluk stro in zijn mond. Als hij kon lachen had hij dat gedaan.
Ik heb Sjim zijn box uit gelokt met appels en biks.
Maar ja hoe moet dat nou??????? Morgenochtend zal die stomme vogel er weer zijn! Pfffffff soms zou ik echt Sjim weleens in willen ruilen voor een NORMALE tinker. Die GEWOON vriendjes is met een andere tink, en die gewoon net als elk ander paard bang is voor trekkers of vuurwerk. En zich gewoon paards gedraagt!
Gisteren ook met Inge!! Hij staat natuurlijk zich weer gewoon Sjimmie te gedragen. Hij staat daar met een hanglip doet geen stap naar voor en naar achter of opzij. Zelfs zijn oortje bewoog niet. Kijkt niet op van een paard met wagen, honden die blaffen, kinderen die heen en weer rennen. En dat zo de hele tijd dat je staat te poetsen. Dat Inge op gegeven moment lollig vraagt, heeft hij eigenlijk wel een hartslag??
Maar ja, zo is Sjim eigenlijk ook nou eenmaal. Dat maakt Sjim, Sjim. Van de week was hij weer eens weggelopen. Politie en alles erachteraan. Iedereen in paniek, behalve………..ik. Want Sjim gedraagt zich als Sjim. En loopt over de ruiterpaadjes, wacht bij de stoepjes, galoppeert alleen op de plekken waar ik met hem galoppeer, blijft altijd netjes aan de kant van de weg lopen, gaat stappen als er een auto voorbij komt en uiteindelijk komt hij gewoon terug naar huis, want zo heeft hij het geleerd van het baasje en hij zal nooit maar dan ook nooit van zijn gewoontes afwijken. Sjim kan je gewoon vertrouwen door dik en dun. Want Sjim is en blijft tja……gewoon Sjim. Mijn lieve betrouwbare Ierse Tinker.
Liefs Sharmila