Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-07-05 23:21

[verh] Marja (verbeterd!)

Geplaatst door de TopicStarter : 14-07-05 23:21

Hoofdstuk 1:

Het enigste wat ze wou horen, is dat haar vader van haar hield. Maar hij kwam nooit verder, zei alleen maar doei...

Marja was zo verdrietig, sinds haar ouders waren gescheiden. Dit was al vier jaar zo. Er waren ook wel momenten dat ze echt gelukkig was, maar dan kwam er al gauw een moment, dat het geluk veranderde in verdriet. Dagelijks stromden d'r tranen over d'r wangen. Er was geen stoppen aan. Stilletjes kroop ze in een hoekje van haar kamer. Ze maakte zich zo klein mogelijk, en weer vechtte ze tegen haar tranen. Al snel verloor ze het gevecht. "Waarom ben ik geen kind, uit een normaal gezin?" Dacht ze hardop in haar zelf. "Waarom moet het zo zijn, dat ik nooit een dag gelukkig kan zijn? Waarom steld mijn vader mij steeds teleur? Elke keer weer. Stopte hij daar maar mee... "

Ze kwam stilletjes uit de hoek, en liep vervolgens naar haar bed. Ze trok d'r deken omhoog,en kroop er zelf in. Ze trok d'r deken over haar hoofd heen, en zou het liefst willen dat niemand haar meer zag. Ze wou het liefst dat ze nu dood zou gaan, maar op dat moment dacht ze al snel aan de mensen en dieren en dingen, die ze dan zou moeten missen. Langzaam maar zeker, viel ze in slaap.

Hoofdstuk 2

Geschrokken werdt ze wakker. "Alles was maar een droom" Stelde ze zich zelf gerust. "Het was maar een nachtmerrie, dus niets is echt" Ze veegde een traan weg, die net over d'r wang rolde.

Langzaam stapte ze d'r bed uit, en liept naar beneden. Het was 11 uur geweest, en niemand was thuis. Het leek wel, of ze in d'r eentje in het huis woonde. Tussen 9 uur en 6 uur, was er niemand thuis, alleen zij zelf. Ze liep naar de keuken, en zag een briefje op de koelkast hangen:

" Dag Marja,
Ik ben naar mijn werk. Voor vanavond ligt er marcaronie in de koelkast, je hoeft het alleen op te warmen.

Tot vanavond

Kus, Sofie"

"Hè nee he?" Fluisterde Marja. "Vanavond Maraconie eten, terwijl ze weet dat ik dat echt niet lekker vind!". Marja pakte de melk uit de koelkast, en nam een paar slokken uit het pak, en zette het pak weer terug in de koelkast.
Nog steeds moest ze denken aan het briefje, haar moeder zette anders nooit haar naam op het briefje. Het stoorde Marja onwijs, Marja wou weten waarom ze dat had gedaan. Marja besloot het maar te vergeten, en zo te laten zo als het nu was.

Marja liep naar boven, kleedde zich aan en zette de computer aan. De computer logde haar meteen in op haar msn.
Vlug keek ze op de computer, om te kijken of ze een mailtje had. "Oh weer niks, ach maakt niet uit" Zegt ze tegen d'r zelf. Ze zette zich zelf afwezig, en liep haar kamer uit. “Pling” De computer liet weten dat ze wel een email had. "Hè? Toch wel een email.”
Ze keek vlug wie haar gemaild heeft. Nieuwsgierig kijkt ze, van wie de email is. "pappa" Stondt er in de mail lijst. Verstijfd keek ze naar het beeld. Sinds 6 maanden nam hij weer contact met haar op. Ze sloot snel de computer af en probeerde niet aan het emailtje te denken. "Wat moet ie van me? Waarom komt ie nu ineens met een email aan?" Marja was verward. “Eikel! Je weet niet wat je nu met je dochter doet. Nu ineens wil je wel contact met me?” Ze schold de computer uit, en gaf er een preek achter aan.

Hoofdstuk 3

Marja belde haar vriendin maar op, om zo afleiding te krijgen om niet in de verleiding te komen om aan de email te komen.

Karin en Marja waren al zeven jaar goede vriendinnen van elkaar. Samen deden ze veel dingen, en elke week gingen ze samen de stad in. Niet om te shoppen, maar samen wat te drinken, en te sjansen met de jongens die dan voorbij liepen. Samen was het echt altijd leuk.

"Tuut..... Tuut....."
" Hee Karin, heb je zin om nu de stad in te gaan? Even lekker lol trappen?" Vroeg Marja, toen de telefoon werd op genomen.
"Oh hee marja, o sorry maar ik kan op het moment niet weg van huis."
Zei Karin, terwijl marja allemaal gevloek op de achtergrond hoorde.
"Kijk zie je, er is hier weer ruzie uitgebroken, en ik kan dus nu niet weg. Krijg ik nog meer gezeik te horen als ze merken dat ik weg ben geweest"
Vervolgde karin.
" Jammer.... Nou succes hè met de ruzie. Doei"
Zei Marja teleur gesteld, en ze hing op. ‘Arme Karin’ Dacht Marja, altijd hadden ze daar ruzie. Om de kleinste dingen. Marja was blij dat ze geen broers of zussen had. “Een kind is meer dan genoeg.” Zei haar moeder altijd. Marja moest stiekem wel lachen. Haar moeder, wilt van alles maar een. Meer niet.

Marja zuchtte. “Weer een dag alleen door brengen... Niemand kan de stad in, of wilt wat anders doen.”

Marja besloot maar om zelf de stad in te gaan. Misschien kwam ze wel mensen tegen die ze kende. Marja schoot ineens wakker. 'Misschien is Wouter er ook!'

Wouter was een jongen, waar Marja verliefd op was. Het was een populaire jongen, hij rookte, hij ziet er goed uit, gedroeg zich echt heel stoer en was ook nog eens lief en aardig. Kortom het was DE ideale jongen, waar Marja nu behoefte aan heeft.
Marja ging met een lach op d'r gezicht naar de stad. Voor ze de deur dicht deed, ging de telefoon. Marja luisterde even, en bedacht toen, dat ze nu geen tijd had.
Want ze ging nu zelf leuke dingen doen!