Nog een stukje 
Toen Judith op de manege aankwam zag ze dat er nog niemand was. Ze wierp een snelle blik op haar horloge en zag dat het negen uur was. Iedereen lag waarschijnlijk nog lekker in zijn bed, wie staat er ook op om half negen als het vakantie is?
Judith liep naar haar kastje en liep met haar poetsdoos naar Arwens stal.
“Dag lieverdje” zei ze terwijl ze de staldeur opende.
Arwen keek haar opgewekt aan en snuffelde aan haar zakken.
“Jaja” grinnikte Judith “Hier is je appel”
De merrie at haar appel snel op en hinnikte zachtjes. Judith glimlachte en begon te poetsen. Ze genoten beiden van de poetsbeurt. Arwen vond het heerlijk om gepoetst te worden en Judith vond het leuk om zo met haar paardje bezig te zijn.
“Straks gaan we een buitenrit maken” vertelde Judith “Maar zal ik je nu even in de buitenbak loslaten?”
Ze haalde Arwens halster en halstertouw en bracht haar naar de buitenbak. Arwen draafde eerst een rondje en stoof er dan vandoor in een snelle galop. Toen ze uitgeraasd was ging ze uitgebreid rollen.
“Zotte” gniffelde Judith “Ik heb je net gepoetst!”
Arwen ging gewoon door met rollen, stond op en maakte een paar bokkensprongen. Judith keek met een glimlach toe hoe de merrie zich amuseerde.
“Kom Arwen” riep ze na een half uurtje “Ik zal je even laten grazen”
Judith klikte het halstertouw terug vast en liep met Arwen naar een stukje gras. Ze maakten een kleine wandeling en om kwart na tien waren ze terug op de manege.
De manege-eigenaars waren bezig met hun voederronde en er liepen ook al een paar pensionklanten rond. Judith wist dat het niet lang meer zou duren voor Margot kwam. Ze zette Arwen terug in haar stal en liep naar de kantine.
“Dag Judith” zei Melissa, het barmeisje “Al vroeg op stap?”
“Die stomme haan ook” antwoordde Judith terwijl ze op een barkruk ging zitten “Met zo’n beest kan je niet uitslapen”
Melissa was een half jaar ouder dan Judith, ze woonde vlakbij de manege. Haar ouders en de manege-eigenaars waren goed bevriend. Ze werkte hier in de vakanties om wat geld te verdienen.
“Wij hebben er thuis ook één” vertelde ze “Die is al zo oud dat hij bijna niet meer kan kraaien”
Judith keek op de prijslijst en bestelde een warme chocomelk.
“Met veel slagroom” voegde ze er aan toe.
Terwijl ze haar chocomelk op dronk praatte ze met Melissa over de paarden en pony’s.
“Ga je vandaag weer het bos in,” vroeg Melissa.
Juidth knikte en nam nog een slok chocomelk.
“Samen met Margot. Vandaag gaan we nog eens naar het meer” vertelde ze.
Melissa keek naar buiten en zuchtte diep.
“Is er iets?” vroeg Judith voorzichtig.
“Ik mis het paardrijden” legde Melissa uit “Het is al bijna een half jaar geleden”
Met een frons keek Judith Melissa aan.
“Waarom rijd je niet meer?” vroeg ze verbaasd.
“Ik durf niet meer. Ik ben eens hard gevallen en nu durf ik niet meer. Als ik een paard zie heb ik er zin in maar vanaf dat ik er op moet gaat het gewoon niet meer” vertelde Melissa.
Even wist Judith niet wat te zeggen. Zou ze Melissa eens op Arwen laten rijden?
“Wil je eens op Arwen proberen?” stelde ze voor “Ik zal er naast blijven lopen, dan gebeurt er niets”
Melissa keek weer naar buiten.
“Ik weet het niet” zei ze “Ik wil wel maar…wat als iemand me ziet, ik wil niet voor aap staan”
“’s Morgens, dan is er bijna niemand” opperde Judith “Vanmorgen was ik hier om negen uur en er was niemand”
Melissa knikte.
“Okee” zuchtte ze “Morgen? Ik zal hier om negen uur zijn. Maar aan niemand zeggen hé”
Judith knikte en op dat moment kwam Margot binnen.
“Dagdag” zei ze vrolijk.
Melissa glimlachte even.
“Hey Margot” groette Judith “Zullen we gaan zadelen?”
Margot knikte en na Melissa gedag te hebben gezegd liepen ze de kantine uit.