Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-07-05 01:11

[kortverhaal]Holly

Geplaatst door de TopicStarter : 08-07-05 01:11

Holly

Ik herinner me het nog zo duidelijk, ik was 5, en ik mocht gaan kijken naar jou. Toen ik je zag was ik verliefd! Je was groot, heel groot, misschien wel omdat ik nogal klein was, een volbloed van 16...Een vosje, god wat was je mooi...Je leek zo sterk, machtig...Alsof niets of niemand je kon deren. Niets was minder waar bleek later...Ik wilde dat mama je koopte! Ja jij was mijn droompaard! En later, later zouden wij 2 alle wedstrijden winnen! Ik droomde, ik droomde met mijn ogen open.
Je kwam. Een jaar heb je gespeelt met mij op de weide, je beschermde me, knuffelde met me, mama nam je vaak mee naar buiten samen met mijn meter op ons andere paard, ik mocht nooit mee want mijn pony deugde niet! Mam vroeg of ik op je wilde zitten op de weide, wat stappen. Dat had ze eerder al eens gevraagd, toen je net kwam, maar toen zonder zadel! Dat durfde ik niet, ik heb geschreeuwd gehuilt toen ze me op je wilde heisen. Nee je was te groot! Hoe eerlijk je ook was. En op een dag, de dierenarts kwam, want je was mager. Nee paardje, je was niet meer zo prachtig gevuld! Je was nog steeds trots maar je leek zwak...Dat was niet meer mijn paard.
'vast bloedwormen' dat stelde hij vast. Ik was blij! want bloedwormen kan je verhelpen toch? 'maar...' oef das minder een maar... 'hoe oud was hij zei je?'
'16' antwoordde mam, die ook al onraad rook.
'tja...Deze ruin is mínstens 26...'
een donderslag bij heldere hemel. Maar...Mam hij was toch 16? toch?
blijkbaar niet...
ik hoorde mam en mijn stiefvader vaak praten over hem, hij wilde niet dat hij op de weide dood lag, toen al wist ik wat er ging komen, maar ik geloofde het niet, tot de avond er voor, Holly zou weg gaan.
'mama...Mag ik een keer op Holly?'
al mijn moed heb ik verzamelt en daar zat ik! Boven op mijn held, mijn droompaard, en wat was ik trots! wat voelde ik me veilig! Waarom had ik dit niet eerder gedaan? Ik vertrouwde mijn lieve Holly toch zeker?
de volgende dag, ik heb savonds heel de tijd gehuilt, en morgen vroeg zou ik me sterk houden, ik mocht thuis blijven van school zodat ik afscheid kon nemen.
Ik heb bij hem gezeten in de weide, Holly kwam snuffelen, likken en nam mijn trui/haren tussen zijn lippen, hij kietelde me met zijn adem! Ik heb gelachen, tot de handelaar kwam, net voor hij in de trailer ging vroeg ik of ik nog iets mocht doen.
'tuurlijk' de handelaar was heel vriendelijk! en geduldig!
met tranen in mijn ogen gaf ik holly een kus op zijn zachte neus, het leek alsof hij wist wat ik wilde want hij deed zijn hoofdje om laag, anders zou ik er nooit aan kunnen! Ik had wat gras geplukt en een snoepje (alsof hij geen gras genoeg had in de weide) en dat heb ik hem gegeven, ik heb hem nog een keer geaait en hem nog een laatste 'klopje' op de hals gegeven.
'het ga je goed lieve schat, je mag naar een groene weide! en daar mag je je weer dik eten en dan word je weer beter! En ik? Ik zal je nooit vergeten! Dat beloof ik je'
Dat hadden ze gezegd, natuurlijk geloof je dat als 6-jarige. De trailer reed weg. Of wilde dat doen, de handelaar stond nog te kijken of ie geen fieters om reed want ze moesten achter uit rijden. Mijn wereld storte in, Holly, mijn droompaard! Hij werd zomaar bij me weg gehaalt!! Ik was boos, boos op iedereen! Maar ik kon niets anders dan huilen...Want hoe jong ik ook was, dat ritje van gistere avond, dat zou mijn allerlaatste ritje zijn dat ik ooit op hem gemaakt had, en die zoen van op de trailer, zou de laatste keer zijn dat ik hem kon kussen. En dat plukje gras, dat snoepje, zou het laatste zijn dat ik hem ooit heb kunnen geven maar de belofte, die zou blijven!
Holly heeft me niet alleen laten beseffen hoe pijnlijk afscheid is, maar ook hoe belangrijk het nu eigenlijk is om angsten te overwinnen, had ik die avond niet mijn angst overwonnen, en had ik niet op hem gestapt, dan had ik nooit zijn grote zelfzekere passen gevoelt, en zou ik nooit zijn machtige spieren kunnen gevoelt hebben. En daar zou ik nu zo onwijs veel spijt van hebben. Holly heeft me geleert hoeveel je van een dier kan houden, wat vertrouwen kan doen en hoe veilig een dier je kan doen voelen. Hij heeft me geleert, dat na tranen van verdriet een glimlach van herinnering komt. Ook al lijken die tranen eindeloos. Nog steeds kan ik niet over hem vertellen of over hem typen zonder te huilen, ook nu zit ik met tranen in mijn ogen. Maar mijn broer is hier dus ik kan niet huilen. Holly lieve schat, waar je ook bent, ik ben je na 10 jaar nog steeds niet vergeten! En ik vertrouw je. Ik weet dat ik ooit zal glimlachen, gelukkig zla zijn met de dingen die je me geleert hebt. Maar nu doet het nog zon pijn...En lijken de tranen eindeloos, alsof ik nooit zal wennen aan dat lege plekje in de weide, dat plekje dat jíj had moeten vullen!Je bent veel te vroeg gegaan lieve paard maar ik geloof er in, dat we ooit samen over de wolken zullen galopperen, en dat ik dan alleen op je kan klimmen, zonder angst! Want wat ik een keer kan doen, kan ik ook een tweede keer, en we zullen samen rijden, zoals nog nooit iemand gereden heeft! Mijn belofte blijft! Nog steeds denk ik elke dag aan je, als ik wakker word kijk ik naar het karton dat voor mijn bed hangt, waar je naam op staat, omringt door gedichten. Ik hoop dat jij ook aan mij denkt....

ik weet dat er fouten enzo in staan, maar heb even de moed niet om ze er uit te halen...