weer een gedicht
over hoe ik me voel
weer een gedicht
en ik hoop dat iemand weet wat ik bedoel

hier zit ik dan
eenzaam in mijn kamer
niet echt iets waar ik veel mee kan
alleen me zelf vervelen

radio zachtjes aan
de liedjes walmen door mn hoofd
en langzaam een traan
die langzaam rold over mn wang

dit is niks voor mij
eenzaam zijn
geef mij maar vrienden
waar ik me niet mee kan vervelen