Geplaatst Een trilling in haar stem
Geeft aan dat ze niet durft
Ze moet me iets vertellen
Maar het lukt haar niet
Een onderdrukte snik
Laat me weten dat het foute boel is
Dat haar pijn en haar rotgevoel
Een vreselijke oorzaak hebben
Een glimlach op haar gezicht
Als ik haar zeg dat we er samen voor gaan
Ze zal het gevecht winnen
Ze weet het zeker
Een moedig kind
Aan het begin van een lange weg
Vol hoop begint ze eraan
Maar halverwege wordt het zwaar
Een traan rolt over haar wang
Wanneer ik haar kom opzoeken
Ik weet dat het over raakt
Met haar eens zo mooie leven
Een stralend meisje
Kijkt me heel trots aan
Vol vreugde vertelt ze me
Over de dag van haar leven
Een mooie dag
Waarop alles even gewoon lijkt
Ze voelt zich beter
Misschien is ze dan toch sterk genoeg
Een onverwachts einde
Van een te zware strijd
Het was genoeg zo
Ze kon niet meer
Een warm gevoel
Overvalt me zomaar
Bij de gedachte aan het dappere meisje
Waar ik altijd van zal houden
Sorry, alweer een gedichtje over m'n vriendin.. Het is en blijft onbegrijpelijk wat er in een jaar tijd gebeurd is. Het besef dat ze er echt niet meer is, heb ik nog steeds niet helemaal. Het is nu voor het eerst dat ik het hele jaar, zeg maar, heb kunnen 'bespreken'.
Voor degenen die denken 'waar heeft ze het over?': Mijn vriendin is in februari vorig jaar overleden aan de gevolgen van een hersentumor. Ze is 13 jaar geworden. Ik wil graag tips en commentaar, maar houd het alsjeblieft vriendelijk.
Bedankt alvast
Vooral de laatste 2 stukjes