Geplaatst spelen met mijn tranen
het laatste licht voor vandaag
de nacht valt te traag
omgeven door het zwart
ik ben zo verward
wil me aan de sterren vast klampen
ze doen diensd als nacht lampen
omgeven door lucht sterren en de maan
voel me alsnog eenzaam
een verdriet diep vanbinnen
maakt me buiten zinnen
onrustig loop ik op en neer,
over het smalle paadje
rond mij alleen maar zwart
hier en daar een letter
het paadje word smaller,
ben bang om er af te vallen
ik stop.
Mijn gedachte is nog niet heel
de letters achter het punt
waar ik gestopt ben
kan ik niet lezen,
ik geraak er niet uit.
voor een keer nog eens met rijm, maar vind het eigenlijk niet zo leuk
gezien eht feit dat er een verhalen-revolutie ofzo is zet ik er maar een gedicht tussen 
) 
want nu kan je me veel wijsmaken, maar niet dat het 'de punt' is 
achja, misschien een dialect verschil?