Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-05 18:03

[Verhaal] Er was eens...

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-05 18:03

Voor een vriend heb ik een verhaal geschreven. De opdracht was een verhaal te schrijven dat begint met 'Er was eens' en eindigt op 'Leefden nog lang en gelukkig...'
Het is niet helemaal zo geworden als ik eigelijk wilde, maar ach, het is oke zo. Nu wilde ik graag jullie mening horen. Er komt geen vervolg ofzo, hoe het verder gaat mag je zelf verzinnen.

Er was eens…
… een bijzonder meisje. Het meisje waar ik nu over vertel, is het zusje van mijn beste vriend, Wouter. Dit verhaal zal mijn verhaal zijn, mijn gebeurtenis, mijn herinnering.

In gedachten verzonken fietste ik door ’t park, op weg naar de grote vijver. Daar had ik afgesproken met Wouter. We zouden samen gaan voetballen. Maar er was nog een andere reden waarom ik zo graag naar het park wilde:
Elize kwam ook. Elize was Wouter’s zusje. Met haar had ik een speciale band. Zij was dat meisje dat me zo gek maakte, dat meisje waar ik tegen op keek.
Maar Elize was anders dan ze op het eerste gezicht leek. Ze had het vreselijk moeilijk. Thuis, op school, met haar vrienden. Ze moest vechten voor elk stukje aanzien, voor elk beetje respect. Ondanks alles hield ik van haar.
Ondertussen was ik aangekomen op de afgesproken plek. Geen Wouter te zien. Geen Elize te zien. Vreemd. Normaal waren ze altijd op tijd. Was er iets gebeurd? Nee toch! Ik grabbelde in mijn broekzak naar mijn telefoon. oliebol, de batterij was bijna leeg.
Zenuwachtig toetste in het nummer in. Hij ging over…
‘Met Wouter.’ Klonk Wouters stem mat aan de andere kant.
‘Gozer, waar zijn jullie? Ik maakte me al zorgen.’ Ik probeerde het grappig te laten klinken, maar het klonk eerder nerveus. ‘Bas. Er is iets ergs gebeurd…’
Midden in de zin werd de verbinding verbroken. ‘Klere telefoon!’ Mensen keken om.
Ik aarzelde geen seconde en sprong weer op mijn fiets. De komende vijf minuten waren de ergste van mijn leven. Ik zag beelden in mijn hoofd die me lieten huiveren. Zodra ik aangekomen was zette ik mijn fiets naast de voordeur. Zonder hem af te sluiten rende ik achter om. De achterdeur was altijd open. Zenuwachtig duwde ik de klink naar onder. ‘Wouter? Waar ben je?’ mijn stem klonk hol in de open keuken. ‘Boven, kom gauw!’ Zijn stem klonk nog even mat als net aan de telefoon.
Met kloppend hart liep ik naar boven. Dat wat ik zag was vreselijk. Elize zat in elkaar gedoken op de vloer te huilen, Wouter zat naast haar, met tranen in zijn ogen.
‘Meisje wat is er gebeurd?’ Vroeg ik met zachte stem. Wouter antwoordde voor haar:
‘Ze had een flashback. Ze heeft zich weer gesneden, Bas.’ De kleur trok uit mijn gezicht. Ik wist dat Elize in het verleden eens had geautomutileerd. ‘Meisje toch.’ Ik omarmde haar, alsof ik haar nooit meer los wilde laten. Zou dit ons einde zijn? ‘Mijn ouders komen zo thuis.’ Zei Wouter. ‘Ze wordt nu naar het ziekenhuis gebracht, en waarschijnlijk opgenomen voor een paar weken.’
Onder hoorde ik hoe iemand de deur opende. ‘Mam?’ Wouter’s stem trilde. ‘We zijn boven.’
In hoorde zijn moeder de trap op rennen, gevolgd door zijn vader. ‘Ik kom zo, ik zal even een deken halen. Ze rilt helemaal.’ Fluisterde ik tegen Wouter. Met hangend hoofd liep ik naar Elize’s kamer en pakte de fleece denken van haar bed. De kamer waar ik al zo vaak geweest was leek zo onheilspellend. Een bebloede schaar lag op de grond. Ik huiverde. Arm meisje. Waarom nou zij? Met de deken in mijn hand liep ik terug naar de gang. ‘We gaan nu naar het ziekenhuis.’ Elize’s vader klonk rustig, maar in zijn ogen zag ik het verdriet. ‘Oké. Veel succes.’
Een laatste keer liep ik naar Elize toe. Ik pakte haar hand en kneep erin. ‘Hou je haaks, meid. Ik kom je gauw opzoeken.’ Ik zoende haar op haar voorhoofd. Even liet ze haar voorhoofd op mijn borstkast rusten, waar na ze me in de ogen keek. ‘Dag, Bas. Ik ga nu. En vergeet niet, dit is niet ons einde, lieverd. Dit zal een nieuw begin zijn.’

Ja, Elize. Dit zou een nieuw begin worden. Ooit zal ook ons verhaal eindigen met…

…Ze leefden nog lang en gelukkig.