Ik kwam vandaag dit gedichtje tegen het is uit de tijd dat ik 13 jaar was dat is nu 5 jaar geleden. Ik moest toen stoppen met het huren van mijn aller eerste pony'tje.Ik werkte er helemaal zelf voor.Ik liep kranten en werkte in de tuin.Toen na 8 maanden kwam ik 40 euro per maand te kort.Me ouders wilde niks bij betalen.Ze zeiden afspraak is afspraak je zou alles zelf betalen.Mijn ouders hebben geld zat en konden toen der tijd het makkelijk betalen.Ze zeiden als je iets wil in het leven werk je er zelf maar voor.Ik liep 2 keer in de week kranten en werkte zaterdag deed elke dag me pony en me school.Op me rapport (havo) stond geen 1 onvoldoende.Ik was ontzettend boos op me ouders.Maar goed ik moest stoppen en moest gelijk op vakantie voor een maand naar italie.Hup de auto in en ik mocht niet huilen.Toen heb ik dit gedicht geschreven.Nu is mijn aller 1e pony geindigd als afgetrapte manege pony.(sorry voor dit lange verhaal erbij moest me even luchten 
)
____________________________________________
Waar ben je?
De pijn voel ik goed.
Dat komt omdat ik zo snel afscheid nemen moet
Ik werd weggerukt en naar italie gebracht.
Ik mis mijn lucky met haar stralende zachte vacht.
De schittering in je ogen is weg.
Je hebt nu alleen nog maar pech.
Ik herken je zo niet meer.
Dat doet zo’n zeer.
Maar huilen mocht niet.
Ondanks al mijn verdriet
Je wist het een paar maanden en dan was het voorbij.
In mijn hart blijf je van mij.
Het doet elke dag nog pijn .
We hadden het samen ook zo fijn.
We reden door de bossen .
We gingen de bak door crossen.
Ik weet het is gemeen.
Maar lucky waar ben je heen?
Maar ik vraag me af?
Denk je nog aan mij……………….
Geplaatst 
maar dat is vaak als je iets voelt je er alles in wilt zetten. Het is ook geen verkeerd gedicht hoor 