Ik stond op, ik had het niet meer. Ik liep naar boven en smeet de deur dicht. Ik keek uit het raam waar ik mezelf zag als klein meisje spelend met mijn vader op de glijbaan. Woest was ik. Zou het mischien gekomen zijn omdat, ik ouder was en nu minder leuke dingen deed? Nee dat was het zeker niet want, mijn zus was wel gewenst. Mijn zus was succesvol, had vrienden, ging uit dus was gelukkig. Nouja, volgens mijn vader dan. Maar omdat, ik dat allemaal niet deed betekende het toch niet dat ik niet gelukkig was? Mijn vader schaamde zich ook voor mij toen ik een jaar of 12 was. Ja, die keer weet ik nog goed. Ik liep met hem door de stad, hij vertelde opschepperig dat ik 12 was en hoogbegaafd. En toen hij dat vertelde begon die andere man te lachen. Mijn vader keek om en zag me, met vogeltjes praten en met vogeltjes aan het springen. Vol beschaamte pakte hij mijn hand en sleurde me mee naar huis. Daarna mocht alleen mijn zus nog mee naar de stad. Was ik maar de andere tweelinghelft, ja die mijn zus is...