Geplaatst 
de steen
lopen doe ik, als maar lopen
voet voor voet, stap voor stap.
ik probeer ergens op te hopen,
maar het voelt als een slechte grap.
woedend schop ik weg een steentje,
dat niet meer voor mijn voeten ligt.
ik loop hier nu maar, in mijn eentje.
het klinkt als een slecht gedicht.
opeens hoor ik een stem die zegt:
wees niet bang, het komt allemaal goed.
ik raak er erg aan gehecht
aan wat die stem allemaal met me doet.
het doet me wat, het stelt me gerust
die stem, die aanwezigheid.
het is net alsof iemand mijn voorhoofd kust
en zegt: rustig maar, je bent bevrijd.
ik draai me om, verander mijn pad
voel me niet langer alleen.
loop door, tot iets mijn aandacht had,
het is weer dezelfde steen.
hij ligt hier voor me op de weg,
ik kijk er rustig naar
het is net of de stem tegen mij zegt
verlos je geweten, dan ben je klaar.
langzaam strek ik mijn armen uit
en voel de koude steen in mijn hand.
opeens hoor ik een zacht geluid
en begraaf de steen in het zand.
dit was het! groetjes manon
.