Verwikkeld in een strijd van roem,
altijd lachen, altijd spinnen,
nooit een traan of bui.
Zo aanbeden, onbemind,
verloren in het dal der diepte.
Morgen weer een dag.
Strijdlust maakt plaats,
plaats voor moeheid en gebrek.
Altijd weer die pit.
Immer in het midden,
groot, beminnend publiek.
De liefde nooit gekend.
Verwikkeld in de hebzucht,
de vermoeidheid en dat midden.
Iedere keer opnieuw.
Wat vinden jullie van dit gedicht?
Ik hoop dat je de moeite nemen wilt, om hier een berichtje achter te laten. Dat zou ik erg leuk vinden. Alvast bedankt.