Geplaatst En legt de vogels zwijgen op
Als zij hun veren uittrekken
Om het geschreeuw te maskeren
De bomen met hun mooie takken
En hun prachtig groene blad
Verbloemen slechts de donk’re aarde
Die het niet meer zo ziet zitten
Diep van binnen zuchten wij
Om onze zorgen niet te openbaren
En de wereld onherkenbaar
Aan ons voorbij te laten gaan
Graag jullie reactie op dit gedicht.
Alvast bedankt. 
