Geplaatst geen gevoelens, geen gedachten
alles donker en leeg om me heen.
wie ben ik, wat ben ik,
waarom ben ik zo alleen?
geen vrienden, geen vijanden
alles wat leeft is dood om me heen.
niemand die me ziet staan
waarom ben ik zo alleen?
geen pijn, geen verdriet
ik ben niet alleen.
ik heb de krassen in me ziel, die staan getekent voor het leven
omdat ik altijd zo alleen was....
ik heb al vaker gedichten geschreven maar dit is eigenlijk pas het eerste gedicht vanuit m'n gevoel die ik aan iemand laat lezen, dus ik hoop dat jullie het mooi vinden en misschien nog wat tips kunnen geven
Wordt er helemaal stil van. 
