Geplaatst Waarom.
al die pijn
waarom moest het zo zijn
je bleef er tegenin gaan
maar mama wat heb ik eraan?
ik weet dat je niet meer wilt
het hele leven alles is zo kil
maar dan denk ik waarom heb je opgegeven?
je had mij toch nog in je leven
ik zag de blik in je ogen
maar waarom zou jij dit mogen?
mij hier achterlaten zonder jou
ik heb rillingen door de kou
of is het door jou gemis
weet je wel hoe moeilijk dit is?
verdergaan zonder jou als mijn voorbeeld
alles vervaagd, het vereeuwd
de herrinneringen zijn nu nog tastbaar
ik dacht bij mezelf het is goed ga maar
maar als je dan aan me denkt
doe dat dan zoals je me hebt gekend
als je dochter die zo trots is op jou
en bedenk dan ook dat ik heel veel van jou hou
het is nu tijd ik moet je loslaten
mijn hart doet pijn de steken maken gaten
geen knuffel dat kan niet meer
want overal waar ik je aan wil raken doet het zeer
dus zo zonder knuffel moet ik je laten gaan
maar jij hebt niks door ook al staat alle apperatuur nog aan
je was er al een tijdje niet meer bij
maar je voelde je toch al niet meer vrij
ik sta nog even langs je bed naar je te kijken
ik ben zo trots dat ze ons opelkaar vinden lijken
praten kan je nu niet meer
en herkennen doe je me ook niet, dat doet zo'n zeer
het enige wat je nog doet is gillen
ga maar mama dat is het enige wat wij nog willen
nog even sta ik langs je bed en weet je welk zinnetje ik zing?
als leven lijden wordt is sterven een bevrijding
Hij is een beetje triest maar het lucht wel enorm op als ik dit soort dingen schrijf. Het is overigens mijn eerste echte gedicht
