Geplaatst ik hoorde je niet.
Ik was te druk,
met de toekomst
Je zei wat duidelijker
dat je pijn had,
ik verstond je niet,
het was onbelangrijk.
je schreeuwt nu
wanhopig hard,
maar nu is het te laat
de pijn is al ondraagelijk...
tranen tikken
zachtjes op mijn schouder,
vragen mij
ze toe te laten in mijn hart.
machteloos,
kan me niet verzetten,
voor ik het weet,
zitten ze al diep vanbinnen
gekoestert voor altijd.
de tranen in mijn hart,
die me herinneren
aan een mooie tijd met jou.
en dan lichtjes afgezaagd:
wolken drijven
zachtjes vooruit,
regent valt
twijfelend omlaag
geniet van de druppels,
kijk geamuzeert
naar de vormen van de wolken
loop onbewust mee.
meegevoert door dromen,
volg ik de weg van de wolken.
De regen blijft vallen de zon blijft schijnen,
en plots vraag ik me af
'wat zou er liggen aan het eind van die regenboog?'
maar ik had gewoon zin om dit te schrijven
