spiegelmeisje

spiegelmeisje die daar staart
kijk naar jezelf
je ziet er niet uit
je beeld is geschetst
met uitgeveegde lijnen
verwoest en gekreukeld
mijn hart klopt onregelmatig
steeds sneller zucht ik uit
en blaas de warmte in je gezicht
spiegelmeisje, gebroken op de grond
dit is me laatste groet
je ligt daar naakt te wenen
bedolven onder bloed


en nog een

automutilatie

versplinterde glasscherven
weerspiegelen mijn verdriet
ik wil het in me lichaam kerven
terwijl iedereen het ziet

niemand houd me tegen
ik geniet ervan
terwijl ik me tranen weg moet vegen
verzin ik alvast een plan
om me schaamte te bedekken