Alleen, met mijn zus van 27 jaar woon ik in een huis.
Mijn ouders waren gescheiden, de nadruk op waren.
Ze gingen een keer samen naar de kroeg, ze hadden het bijgelegd.
Toen liep het uit, een man zei tegen papa dat hij een mes moest hebben, om mama neer te steken, mama werd boos, erg boos.
Ze pakte haar glas en gaf een ram tegen papa's hoofd, ja, in een slag dood.
Ze huilde hard.
Een goeie vriend van papa kwam eraan gerend, ook met een glas, hij gaf mama een mep, ook in een slag dood...
Wat mis ik ze.
Ik huil elke avond tranen van verdriet.
Elke avond...
Ik liep naar buiten.
De zon scheen volop.
Ik floot een deuntje die ik had geleerd op school.
De hond, Derk, kwam naar me toe gerend.
*Warf warf*
"Ja Derk, hou nou maar op, die vogels krijg je niet!"
Ik moest lachen om die malle Derk.
Hij haalde soms rare dingen uit.
Malle, malle, malle Derk.
Derk was een Ierse Wolfshond en erg groot, maar net zo lief als dat ie groot is!
Ik ging hem maar uitlaten.
"Dèrèk, hier komen."
Hij kwispelde.
Ik klikte de riem aan zijn halsband vast.
Stukjes wandelen vond hij heerlijk.
Ik liep naar Nirvana, mijn vriendin.
Zij had het zusje van Derk, Berdientje.
Ja, Berdientje was heel gauw bang en raakte snel in de stress.
Er streek een vogel neer.
Derk blafte.
"Derk hou op!"