Mijn vriendin heeft een tijdje geleden haar vader verloren..
Heb dit gedicht in een opwelling voor rdr geschreven..
Ik hoorde de woorden
voelde de pijn
en al wat ik wenste;
kon ik maar bij je zijn
alleen in een wereld zo zwart
niemand die zich voelde zoals jij
maar ik ben er voor je
vriendin van mij
en toen die dag
ik zag je weer, sloeg dicht
het spijt me zo
ik brak mijn plicht
maar nu lieve schat,
ik ben er klaar voor
en kan met je praten
ik heb nu, een luisterend oor
dus heb je zorgen en pijn
en wil je je hart graag luchten
nu ben ik hier
ik beloof, ik zal niet meer vluchten..
Vind hem zelf niet zo.. maar zij was er erg blij mee