Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-03-05 15:02

gedicht Maykie

Geplaatst door de TopicStarter : 03-03-05 15:02

Maykie blijft iniedergeval nog tot het najaar. Hij heeft geen tot weinig pijn. Ben nu bezig met een homeopaat. Maar op de dag van de uitslag van de kliniek zat ik zo vol van verdriet, vandaar dit gedicht dat ik toen gemaakt heb:

Maykie,

Ik hou zoveel van jou,
Waarom overkomt jou dit nou?

Oktober 2003 heb ik jou gekocht,
Ik zag jou, jij was de pony die ik zocht.

Je was bang voor alles en iedereen,
Maar ik begreep jou als geen.

Met die bange dikke balogen,
Dit leed had nooit gemogen.

Ik liet om jou een traan,
Iemand had jou ontzettend veel pijn gedaan.

Ik wilde dat je het bij mij beter zou krijgen,
Je was nu van mij, mijn eigen.

Ik wilde je leven prettig maken,
Niemand zou je meer met een harde hand aanraken.

Je werd een gelukkig paard,
Maar er gebeurde iets wat ons meer zorgen baart.

Al snel liep je niet goed,
We dachten aan je linker achtervoet.

Het werd helaas niet beter,
Je liep echt voor geen meter.

Je viel tijden 't rijden zelfs op de grond,
Op je snufferd en op je kont.

In mei 2004 haalden we de dierenarts erbij,
Ze wilden je onderzoeken, zeiden zij.

Je mocht nog een week op 't ruinenland staan,
Maar daarna moest je echt naar de kliniek gaan.

Van eten hield jij het meest,
Dan was het voor jou 1 groot feest.

Ohhh, als je eten zag kon je zo boos kijken,
Maar dat was over zodra ik over je hoofd ging strijken.

Het was zover, met de trailer brachten we jou naar de kliniek,
Ja hoor, na wat foto’s bleek je been was ziek.

Helaas op 't spronggewricht linksachter: Artrose,
Dat was de diagnose.

Ze hebben je behandeld met een soort zuur,
Je zou beter worden met den duur.

Juli 2004, het mocht niet zo zijn,
Je had weer een ontzettende pijn.

Augustus 2004, weer acht dagen op de kliniek gestaan,
Daar hebben ze weer allerlei onderzoeken met je gedaan.

Een geschadiging in hetzelfde been in je knieband,
We gingen weer met je stappen aan de hand.

Na een maand ging het weer iets beter,
We mochten weer op je wandelen een paar meter.

Maar nu, 12 januari 2005, is er een negatieve diagnose gesteld,
Je been is echt uitgeteld.

In de kliniek staan we te wachten en kriebel ik je lekker op je rug,
Tot mijn verbazing doe je dat bij me terug.

Maykie, het spijt mij,
Je bent voor mij echt een kei.

Je hebt voor je pijn gestreden,
En wij hebben voor je gebeden.

Het mocht helaas niet baten,
Je zult ons moeten gaan verlaten.

Ik moet met pijn in mijn hart afscheid van je gaan nemen,
Ik wil niet dat je nog meer pijnen gaat krijgen in je benen.

Knappie, ik heb echt alles voor je gedaan,
Het spijt me dat de behandelingen en revalidatie niet heeft mogen aanslaan.
We zullen je moeten loslaten en naar de paardenhemel laten gaan.

Daar kan je springen, bokken en rennen met je maatjes zoveel als je kan,
Maykie paykie poepchinees ga daar maar lekker helemaal uit je pan.

Ook kan je daar zoveel eten als je wilt,
Meer dan wat je honger stilt.

Maykie ik zal je nooit en te nimmer vergeten,
Maar weet zeker dat ze je in de hemel welkom heten.

Maykie love you forever and ever
You’re always in my heart.

**Geplaatst**: 03-03-05 16:14

Re: gedicht Maykie

Geplaatst: 03-03-05 16:14

zo meis

strekte en wat een aansprekend gedicht wat je echt pakt Ach gut

**Geplaatst**: 03-03-05 16:17

Re: gedicht Maykie

Geplaatst: 03-03-05 16:17

Mooi geschreven,

Sterkte Ach gut