Haay,

Ik moest voor school een verhaal maken van ongeveer 500 woorden.
Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden

Het hoofd van zijn vader steunde op de eetkamertafel. De ogen waren gesloten.
Michael sloop op zijn tenen dichterbij.
Hoelang sliep zijn vader hier al? Zijn kopje was nog half gevuld met thee.
Het porselein voelde lauw aan.
Siem, de kat, sprong luid miauwend op tafel. Zijn vader scheen het niet te horen.
Het werd plotseling ijzingwekkend koud in de kamer.
Michael voelde een rilling over zijn rug lopen.
Toen keek hij in de vlammende ogen van Siem..
Siem keek hem aan..staarde hem aan. Michael wendde zijn blik af, maar die werd weer naar Siem toegetrokken.
Siems ogen vlamden, tolden en flitsten.
‘Siem’..Zei Michael, schrikkend van zijn eigen stem.
Hij was totaal bezeten van Siem.
Siem antwoordde..’Eindelijk…Het moment waar ik zo lang op gewacht heb..’
Zijn rauwe kattenstem verbrak de stilte. ‘Ik heb je in mijn macht, en je vader ook’ fluisterde hij.
Michaels hoofd begon te tollen, hij werd duizelig. Siem praatte, maar daar dacht hij niet over na. Elk woord klonk logisch, als een bevel.
Siem likte zijn pootje en scherpte zijn nagels..
‘Laat het nu duidelijk zijn, mens, deze keer ben ik de baas’.
Michael knikte.
Michael stamelde ‘Maar…’ ‘Ik stel hier de vragen’, antwoordde Siem’Het is voor je eigen bestwil, je zult er geen spijt van krijgen’..
Weer knikte Michael..Het bevel van Siem leek simpel, en toch zo moeilijk. Moest hij het letterlijk nemen? Michael wist het niet.
Siem verbrak het oogcontact, Michael keek hem aan..
Zijn ogen waren weer gewoon, doodgewone kattenogen.
Siem miauwde een keer en alles leek normaal. Behalve het feit dat zijn vader haast levensloos op de keukentafel lag.
Michael trok zijn jas aan en klom op het platte dak van het huis..
Op warme zomeravonden zat hij hier met zijn moeder, vroeger, toen ze nog leefde.
Alles was veranderd en hij was alleen over met zijn vader.
Genoeg gedroom nu, ik moet vooruit kijken, dacht Michael.
Siem had het heel poetisch gebracht…’Daar waar herinneringen begraven liggen bloeit de toekomst’ lekker duidelijk zeg!
Hij dacht aan zijn moeder, wat ze zou hebben gezegd om hem te helpen of wat zei zou hebben gedaan.
De tranen sprongen in zijn ogen.
Hij kon wel weer eens langs gaan bij haar graf, als hij ergens mee zat ging hij daar altijd heen.
Hij klom van het dak en liep de straat uit. Alles leek uitgestorven.
Hij liep naar de begraafplaats.
Aangekomen bij zijn moeder merkte hem iets op. Midden op haar graf bloeide een roos. En zwarte roos.
Hij wilde het uitgraven, en daaronder lag en ketting. Een gouden ketting met een kattenkopje eraan.
Dat was het! Michael pakte de ketting en rende naar huis. Alles was nog hetzelfde.
Siem kwam eraan. Michael haalde de ketting uit zijn zak en deed hem om bij Siem.
Siem groeide en veranderde. Michael durfde niet te kijken.
Siem was zijn moeder geworden..Zijn vader stond op. ‘Ook thee, Ellen?’ Alles was weer het oude vertrouwde. Nog nooit had Michael zich zo blij gevoeld.
Met een lach op zijn gezicht werd hij wakker.. bedroefd dat het allemaal maar een droom was. Zijn vader zat aan de keukentafel, met een kopje thee. ‘Ik mis mam’ zei hij.
‘ach, ze zeggen wel eens : Daar waar herinneringen begraven liggen bloeit de toekomst , laten we vanmiddag even bij Ellen langsgaan.’
Michael staarde naar de grond, ineens fonkelde er iets. Het wasl..een gouden ketting. Siem vleide zich tegen Michaels benen. Zucht.