Geplaatst: 12-02-05 20:34 
Wat wil je; ik reed pas 1 of 2 jaar toen In dit eerste stuk gaat het alleen nog over Diana, maar het volgende gedeelte maken jullie kennis met Nadia. De "Ontmoetings"-stukjes, waarin Diana en Nadia zichzelf voorstellen (eerst alleen Diana dus) zijn vanuit de ik-vorm geschreven; de rest van het verhaal niet.
Verder is het misschien wat verwarrend in het begin, maar verder in het verhaal word alles langzaam duidelijker, hoop ik dan.. Begin;
Diana & Nadia
Diana: De ontmoeting
Dingen lopen niet altijd zoals je wilt, of verwacht, in je leven. Dat heb ik nou wel geleerd, na vele tegenslagen. Maar laat ik me eerst even voorstellen: Diana is de naam, ik ben 18 jaar, geboren op 20 oktober. Ik heb bruine ogen en zwart, lang haar, dat nogal krult. Ik woon in Nederland. Ik heb een eigen fokkerij, maar je kan hier ook les krijgen. Mijn ouders zijn beide gestorven, mijn moeder bij mijn geboorte en mijn vader is in een vliegtuig verongelukt. Op de fokkerij staan wel meer dan 30 paarden, pony’s en Shetlanders. Er zijn ook honden en katten, als huisdieren. Zelf woon ik naast mijn fokkerij, in een gezellig huisje, samen met mijn hond Kari. Ik heb een paard op de fokkerij waar ik het meest op rij; Flame. Ik kan gewoon goed met hem opschieten, en hij is hier dan ook mijn lieveling. Sinds kort is er trouwens ook een nieuwe merrie op de fokkerij bij mij, ik weet niet waar ze vandaan kwam, ze kwam gewoon aanlopen, met haar oortjes naar voren. Maar al gauw bleek dat ze een pittige dame is hoor, ze kan flink bijten. Ze is ook anders dan andere paarden, soms lijkt het net alsof ze er niet is, in haar stal, maar als je naar de stal toeloopt en kijkt dan staat ze daar plots weer. Soms geeft het me nogal de kriebels, omdat ik ook niet weet wat ik nou met deze vreemde merrie aanmoet. Ik heb haar wel al een naam gegeven; White Shadow. Dit omdat ze soms, net als schaduwen, er niet lijkt te zijn maar er wel gewoon is. En tja, ze is nog altijd wit; White Shadow. Ik ben op zoek naar een eigenaar, maar heb nog niets gevonden; geen spoor. Verder heeft ze ook weinig echte 'kenmerken' of aparte dingen, op wat misterieusheid na, en gezwollen uiers waar ook melk uit komt. Toch heb ik nog geen veulen gevonden, dus White Shadow zal wel een raadsel blijven voor mij..
Kari en Flame zijn de belangrijkste personen in mijn leven, maar de laatste tijd begin ik ook wel wat te voelen voor deze vreemde merrie...
Diana: Het veulen
Daar lag het veulentje, opgerold in het stro. Het was net geboren, en het had nog geen naam. Diana wist nog niet eens of het een hengsten- of een merrieveulen was. ‘Een hengstje’ Zei de dierenarts, alsof hij haar gedachten kon raden. Hij merkte dat ze een beetje droevig was, en zei: ‘Het spijt me echt Diana, maar we konden niets meer voor de merrie doen. Het was of zij, of zij en het veulen. Ze had gewoon niet genoeg kracht meer, het was echt het beste.’ Diana probeerde het te begrijpen, maar het lukte niet. De merrie was nog maar zo jong, en ze had nog zo een lange toekomst voor zich. Ze was een echte topmerrie, en ze had gemakkelijk mee kunnen doen in belangrijke wedstrijden als dit maar niet was gebeurd. Ze wou de stal in kijken om nog een laatste keer haar merrie te kunnen zien, maar gauw hield de dierenarts haar tegen. "Doe maar niet.. het is niet echt.. prettig om te zien, ben ik bang. Helaas ligt hier het één en ander onder het bloed, om het maar even zo 'straight' te zeggen.. Sorry Diana. Ik regel het hier wel even, jij moet alle anderen nog voeren." En gelijk had hij, bedacht Diana zich. Leven gaat door, en de rest van de paarden waren ongeduldig aan het wachten op haar. Ze draaide zich om en liep weg, om te voeren. De arts riep haar nog na dat hij verder wel zou zorgen dat 'het lijk' weg zou komen.. Tranen welden op in haar ogen, maar ze veegde ze snel weg en voerde de paarden. Toen ze terug kwam lag was de dierenarts al weg, en hij had het hengstje in een andere stal gezet. Nu kon Diana even rustig nadenken. Belle was één van haar lievelingsmerries geweest. Diana had haar laten dekken door een tophengst, in de hoop een mooi veulen te krijgen. Die had ze nu ook: het hengstje was zwart, van top tot teen, net als zijn ouders. Hij had fonkelende, levenslustige ogen. Bruin. Dit hengstje had een grote toekomst voor zich, bedacht Diana zich, en ik help hem erbij het verlies van zijn moeder te verwerken. Ze pakte een deken om het veulentje warm te houden, en besloot dat ze maar eens moest gaan zoeken naar een pleegmoeder voor hem. Direct wist Diana wie hiervoor geschrikt zou zijn; White Shadow. Ze ging naar haar stal toe en nam haar voorzichtig mee naar de stal van het veulen. White Shadow snuffelde aan het veulen dat nieuwsgierig zijn neusje naar de merrie uitstak. White Shadow blies op zijn neus, en toen het veulentje terug blies ging White Shadow naar hem toe en duwde hem zachtjes met zijn neus in zijn zij, zodat hij op zou staan. Het veulen probeerde het, maar zakte weer door zijn beentjes heen. Pas bij de vijfde poging lukte het hem om stevig op zijn benen te gaan staan. Nu kwam het moment waar Diana bang voor was. White Shadow zou hem óf accepteren, of dat niet doen en misschien wel flink uithalen, als dat laatste het geval was zou ze vliegensvlug in moeten grijpen en haar weg moeten halen. Maar gelukkig hoefde dat niet; het bleef rustig. Diana was opgelucht, White Shadow zou goed voor het veulentje zorgen. Hij had helaas wel de eerste melk, de biest, gemist, maar daar kon ze nu weinig aan doen. Ze keek nog eens en zag dat het veulentje wel al gewoon dronk bij de merrie, en draaide zich tevreden om. Even haar map zoeken, om te zien of ze nog lessen moest geven vandaag.
Diana: De ontdekking..
Diana Zaterdag 9:30 uur
Diana Zaterdag 11:30 uur
Nadia Zaterdag 14:30 uur
'Nadia? Hm, klein foutje' zag Diana. Kan gebeuren, Nadia leek immers ook zoveel op haar eigen naam. Ze schreef het eens naast elkaar op;
"D I A N A". "N A D I A". Er zaten precies dezelfde letters in. Grappig. Ze streepte het Nadia door en maakte er Diana van. Toen keek ze wanneer ze nog meer les moest geven.
Diana Zaterdag 15:30 uur
Diana Zaterdag 20:00 uur, laatste les.
Okee, de eerste les was dus om half tien. Diana keek op haar horloge, het was al negen uur. Ze kon maar beter alvast beginnen met een goede pony op te zadelen voor het meisje dat zo meteen kwam. Ze keek verderop in de map om te zien wie dat was; Melissa. Een jong meisje dat 2 jaar reed, maar barstte van het talent. Even kijken, wat had ze ook alweer beloofd aan Melissa.. Oh jee, Fireball. Een pittige jonge pony, maar Diana wist zeker dat Melissa het wel aankon. Ze zouden vandaag gaan oefenen hoe je met jonge pony’s moest omgaan tijdens het rijden. Fijn, dan hoefde ze nu nog even niet op te zadelen, dat kon ze dan beter samen met Melissa doen zodat die alvast wat kon wennen aan Fireball. Diana liep naar buiten, en zag daar hoe Melissa al aan kwam rijden. Keurig op tijd, zoals ze dat altijd was. ‘Hoi!!’ Riep het meisje vrolijk tegen Diana. Melissa zette haar fiets in het rek en liep meteen door naar de stallen, om de paarden te begroeten. “Hé die Boi, hé Jenny, Haa die Ferlene, hoi Fireball, hoi White…. Hé? Waarom staan White Shadow er niet?” Vroeg ze verbaasd aan Diana. “O ja, ik zal het je even laten zien...’’ Diana liep naar de box van White Shadow en het veulen toe, en vertelde Melissa wat er gebeurd was. “Wat erg!” was Melissa`s eerste reactie. “En waar is Belle nu?” Vroeg ze voorzichtig aan Diana. "Meegenomen door de veearts,” vertelde Diana haar, “Ze stond voor het laatst in deze box.” En ze nam Mellissa mee naar de box waar Belle het laatst had gestaan. “Hier was het.” Melissa keek even de box in, en keek verward naar Diana terug. “Er ligt helemaal geen bloed ofzo, de stal is hartstikke schoon. Het lijkt zelfs wel alsof het net is uitgemest!" Diana keek verbaasd de stal in, en zag dat het meisje gelijk had. Vol ongeloof keek ze Melissa aan. “De dierenarts zei dat ik beter niet naar binnen kon gaan om te kijken, omdat het niet bepaald een vrolijk gezicht was!” Hij had dus gelogen leek het wel, maar waarom zou een dierenarts zoiets doen, vroeg Diana zich af. Opeens kwam er een gedachte bij haar op. Net als bij Melissa. Precies tegelijkertijd riepen ze: “Hij zou haar toch niet meegenomen hebben, omdat het zo'n topmerrie is!?" Diana keek naar Melissa, en Melissa keek naar Diana. Ze wisten geen van beide wat ze moesten doen. Diana dacht eraan nog de dierenarts te bellen, maar dat kon ze nu ook niet zomaar doen. uiteindelijk besloot ze eerst Melissa les te geven, en daarna dit verder af te handelen. “Kom, we gaan Fireball opzadelen zodat we met je les kunnen beginnen. Na jouw les zie ik wel verder. Misschien heeft hij het gewoon al voor me schoongemaakt..” Maar ze bedacht zich dat je niet 'al dat bloed' zo even weg kon halen in zo'n korte tijd.
Mellissa haalde haar schouders op en knikte. Ze had zelf ook geen beter plan. Samen liepen ze naar de zadelkamer om poetsspullen en een halster en halstertouw te pakken…
*ik=heel benieuwd* 