Geplaatst het blijft maar doorgaan, afentoe voel ik dat mijn fiets word meegesleurd door de wind,
dat ik elk moment van mijn fiets geduwt kan worden.
Nog even volhouden en dan ben ik daar..
daar waar ik wil zijn.. daar waar het veilig is...
nog een windvlaag, ik verlies mn evenwicht, mn fiets glijd onder me vandaan,
en daar lig ik.. op de grond in de blubber, naast mijn fiets.
Een steek van verdriet schiet door me heen..
Ik duw het gevoel weg, en probeer overeind te komen...
"auw!" oliebol! mn knie ligt weer eens open.. hoeveelste keer is dit al niet deze week !? Alsof god wil dat ik mn knieen stuk maak..
ik ga weer zitten en kijk naar boven, daar waar de regen en wind vandaan komen..
daar waar zij is.. Zij die ik zo vreselijk mis.. Zij die van mij is afgepakt...
door god.
"zak!" schreeuw ik naar de lucht... maar niemand antwoord.. niemand luisterd..
In de verte hoor ik iets aankomen, en geluid van een auto.. De auto stopt,
ik wenk mijn gezicht naar de grond, het portier slaat open.. Ik hoor voetstappen dichterbij komen.. vlak voor me stoppen ze.. Ik zie 2 schoenen, hakken wel te verstaan..
lelijke hakken.. afschuwelijke hakken.. de hakken die Zij aanhad.. Toen 'het' gebeurde.
Weer die steek van verdriet..
"gaat het??" Vraagt een bezorgde stem me.. Ik begin te snikken..
niet om de pijn van mijn knie.. maar om de pijn van mijn gebroken hart.
Ik voel een arm om me heen slaan, en ik kijk opzij.. een jonge vrouw zit gehurkt naast me, ze kijkt me vragend aan, "ja hoor" Antwoord ik afwezig.
Ik probeer overeind te komen, maar het lukt niet, de vrouw schiet me te hulp, ze ondersteund me, en helpt me naar haar auto, even leun ik tegen haar auto aan eventjes maar om op adem te komen,
de vrouw opend het portier, en ik probeer in haar auto te klimmen, ze klapt de deur achter me dicht.. en loopt richting mijn fiets...
daar zit ik dan.. Bij een wildvreemd mens in de auto..
Ik probeer haar bewegingen te volgen door het beregende auto raampje..
Ze tilt mijn fiets uit de modder, tilt hem overeind en rijd hem naar de dichtsbijzijnde boom om hem daar vervolgens tegen aan te zetten, en mijn fiets op slot te zetten.
Ze loopt richting de auto en kijkt mijn kant op, snel kijk ik de andere richting op.. bang voor oogcontakt..
handig stapt ze ook in de auto achter het stuur.. slaat haar deur met een klap dicht, en start de auto...
Ik blijf haar aankijken, verbaasd nog wel.. verwacht dat ze me zou vragen wie ik ben.
de vrouw rijdt voorzichtig weg.. Ik blijf haar aankijken.. Ze kijkt niet terug.. haar ogen gericht op de weg.
"waar moet ik je heen brengen?" vraagt ze zonder me aan te kijken.. Ik zie haar glimlachen. "Ik weet niet.. waar wou je heen?" vraag ik eigewijs.. hopend dat ze oogcontakt gaat zoeken.. "naar mn huis..." zegt ze, met nog steeds haar ogen gericht naar de weg...
wat vinden jullie ervan?? doorgaan of stoppen?? er waarom??
(ja.. msn doet het niet, dus verveel me
) 
! 
ft diemanmetdierarehoedop 
