Als ik naar jou kijk, zie ik altijd een ander persoon.
Soms wat melig, soms serieus.
Elke avond voor ik naar bed ga, kijk ik naar buiten
Bekijk de maan, de sterren, en de lucht
Elke avond vraag ik me af, kijk jij ook naar dit heelal?
Zouden de maan, de sterren en het betoverende beeld hiervan
Dezelfde invloed hebben op jou?
Soms ben je ver weg, af en toe in de buurt
Maar de wetenschap dat jij naar dezelfde beeld kijkt
Maakt dat ik me altijd veilig voel...
Misschien moet ik het toch maar bij het schrijven van verhalen en boeken houden...

Wat jullie?