Geplaatst Hou op
met vragen.
Ik weet toch
geen antwoord
Laat mij
met rust.
Ik wil toch
geen aandacht
Het enige
wat ik wil
is tijd om
na te denken
Ook had ik er nog twee op een blaadje geschreven, die al helemaal nergens op slaan; maar goed.
Vragen worden gesteld,
elke keer maar weer.
Allemaal wachten ze op een antwoord,
al weten ze dat die toch niet komt.
Laat me met rust
Eigenlijk was deze hier boven niet bedoeld om er op te zetten.
Ik kan je niet helpen.
ook al schreeuw je om hulp.
Ik kan je niet zeggen,
wat ik denk of voel.
Want alles in mij is in de war,
gesloten voor altijd en eeuwig.
Ik kan mijzelf geen eens helpen,
laat staan een vriend.
Ik voel mij zo onnuttig,
want ik weet dat ik niets kan.
Pff, ik ben er nu echt achter dat dit gevoel enorm moeilijk te beschrijven is.
Tips en/of commentaar?
