Geplaatst Gister luisterde ik naar haar begravinis muziek en maakte ik dit gedicht.
de laatste 3 alinia's is meer hoe ik het heb ervaren, hoe oma werd enzo. de eerste 2 zijn bijna letterlijk haar woorden, die ik nooit meer vergeten zal!
RIP oma!
hou van je!Lopend door straten,
Die me niet bekend voorkomen,
Terwijl ik weet,
Dat ik hier vaker kwam,
Bang, waarom bang?
Omdat ik weet,
Dat ik zonder reden,
Dingen vergeet.
Langzaam kruip ik weg,
Weg in mezelf,
Vreemde mensen om me heen,
Maar toch zijn ze zo bekent.
Wat is dit,
Waarom ken ik niemand,
Ben ik dan helemaal alleen,
Alleen met die vreemde mensen,
Een aflopende weg,
Opeens houdt hij op,
En ben ik, wie ik ooit was,
Helemaal vergeten.
)
.
