Bokt.nl

Citaat:

'wat als het niet zo is als mama zei? wat als ze me daar niet willen? wat als....'
Dromerig kijkt Tamara naar de wolken,
Ze was 15, mocht nu eindelijk naar de school waar ze al vanaf haar 6de naar toe wou, naar een paardenschool. Ze wist dat het hard werken was! maar dat kon haar toen niets schelen,
Nu...Nu het eindelijk kon twijfelde ze heel erg, maar nu kon ze niet zeggen dat ze niet meer wou, haar moeder en vader hadden gespaart zodat ze kon gaan. Ze moest daar op internaat, de school was in de stad en dat was te ver om elke dag heen en weer te rijden,
maar een nieuwe school betekent natuurlijk ook nieuwe mensen, nieuwe leerkrachten en noem maar op...
Gelukkig mocht haar geliefde kwpn er ook mee, Santana noemde hij, hij was zwart en 1.70 m groot...Een ruin, even braaf als hij hoog was,
'en wat ik nog het meest zal missen Santana?' praatte ze tegen haar paard dat langs haar stond te grazen.
'ik moet Daan missen...'
Daan. Een slanke, blonde jongen, zijn haar was kort en stond altijd in kleine piekjes omhoog, hij was haar grote liefde, al een jaar waren ze ondertussen samen, Daan was 17.
Hij was gevallen voor Tamara's dromerigheid, Het niet zo grote slanke meisje met paarse haren was altijd even vastberaden.
Ze sloot haar ogen. Probeerde zich voor te stellen hoe de school zou zijn...
ze voelde hoe het kouder werd, en keek op haar uurwerk,
'al zes uur?!!' riep ze uit.
Santana gooide verbaasd haar hoofd omhoog bij het horen van haar baasje.
'kom santana we moeten gaan als we nog buiten willen!' lachtte Tamara en sprong lenig in het zadel, het was nu koel genoeg voor een lange galop...