Er was eens een ventje van een jaar of vier, die liep met een potlood en een stukje papier. Hij ging naar zijn vader en zei heel zacht " papa ik wil een briefje schrijven naar mama die op me wacht, maar lieve papa het schrijven gaat niet zo goed. Als jij het schrijft zeg ik wat er op moet." Het ventje begon, over zijn wang rolde een dikke traan.
Hallo lieve mama, Hier een briefje van mij. Hoe gaat het lieve mama en is het daar fijn? Ik mis je lieve mama en ik hoop dat ik je gauw weer zie.
Het ventje nam het papiertje en stak het in een envelop, en schreef er zelf aan mama in de hemel op. Hij ging het briefje posten, maar de kleine spruit keek niet goed uit. Er kwam een auto aan en reed het ventje aan. Het ventje lag dood op straat. Er kwam een voorbijganger aan, en zag het briefje en keek er in en zei toen " Lief klein ventje je hebt nu je zin, je bent dan wel dood maar heel gelukkig nou, want nu zie je dan je mama heel gauw.
Anoniem
Geplaatst: 17-01-05 15:28
Sorry maar ik vind hem niet bijzonder. Het idee is mooi maar de uitwerking niet. De woorden ventje, spruit storen me.. Maar de verhaallijn is wel goed..
Poffer
Berichten: 1656
Geregistreerd: 25-07-04
Geplaatst: 17-01-05 16:21
Het gedicht zelf vind ik niet zo, Maar 't idee is wel mooi!
Nerwen
Berichten: 16039
Geregistreerd: 02-09-03
Geplaatst: 17-01-05 20:26
Mooi gedaan! Het idee/gevoel er achter vind ik wel heel mooi