Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-01-05 12:58

[verhaal]

Geplaatst door de TopicStarter : 13-01-05 12:58

Dit stuk heb ik tot nu toe geschreven. het gaat deels over mezelf...

Ik Dacht dat het over was. Dat wist ik. Ik ben een nieuw leven begonnen, althans… dat hield ik me voor.Denk ik nu.

Je kan kiezen, iedere dag, altijd. Wie je wilt zijn, wat je wilt doen. Welke rol je wilt spelen in je eigen toneelstuk. Je kan een dappere krijger zijn, geliefd door iedereen. Maar je kan ook een domme schildknaap zijn. Die denkt dat hij geweldig is, maar waarvan iedereen weet dat hij het nooit tot ridder kan schoppen.

Dat was mijn motto. Toen ik veranderde. Het kon zo niet doorgaan, dus besloot ik van domme schildknaap naar dappere ridder te gaan. Ik zou er hard voor werken, ik zou zweten, bloeden en natuurlijk huilen, anders klopt het spreekwoord niet meer.
Ik zou opnieuw beginnen, ik zou mijn kamer op orde brengen en houden, en ik zou weer met regelmaat naar school gaan. Ik zou goede kleding combinaties dragen, en ik zou een vriendje krijgen.Was het maar gelukt…

Ik plofte neer op mijn bed, en keek naar de chaos in mijn kamer. Er lagen sokken op mijn bureau, potloden op de vloer en tijdschriften in mijn kledingkast.Ik zag door de bomen het bos niet meer. Drie weken geleden dacht ik dat ik alles op orde had, maar nu is het weer net zo’n troep als toen.
Ik ben sinds september weer gewoon naar school gegaan, tot vandaag. Ik hield het zo goed vol… Maar nu zie ik mijn zwakte weer onder ogen. Ik zit nu hier, op mijn bed. Met de gordijnen dicht, en ik doe zo zachtjes mogelijk. Ik ben bang. Bang dat mijn moeder er achter kom dat ik niet naar school ben geweest. Dat de directeur van mijn school straks opbelt, dat het nu genoeg is geweest. Dat als ik me niet aan de regels wil houden, ik maar naar een andere school moet zoeken. En mijn moeder dan… Ik wil haar niet teleur stellen. Ik wil het echt niet, geloof me. Maar toch doe ik het steeds weer. Ik stel haar teleur, en dat doet me zo’n pijn…

**Geplaatst**: 13-01-05 16:54

Geplaatst: 13-01-05 16:54

wel mooi misschien wat simpel en het lijkt niet echt af, ik hoop dat er nog een vervolg op komt

**Geplaatst**: 13-01-05 16:56

Geplaatst: 13-01-05 16:56

Hmm.. vind het wel een mooi verhaal

Een vervolg komt denk ik nog?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-01-05 17:01

Geplaatst door de TopicStarter : 13-01-05 17:01

dit is idd nog niet af... :

**Geplaatst**: 13-01-05 19:20

Geplaatst: 13-01-05 19:20

OK dan wil ik meer!!!!

**Geplaatst**: 13-01-05 20:58

Geplaatst: 13-01-05 20:58

Ik vind het een mooi beginstukje eigenlijk, heel leuk geschreven! Dus ook ik ben in voor een vervolg! Knipoog

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-01-05 22:56

Geplaatst door de TopicStarter : 13-01-05 22:56

Het is donker.Volgens mij is het ongeveer 10 uur. Ik lig in mijn bed, met mijn pyjama aan. Door de gordijnen heen valt een lichtstraal over de vloer. Ik zucht diep en draai me op mijn andere zij zodat ik met mijn gezicht naar de muur kom te liggen. Een uur geleden belde mama op. Of het klopte dat ik niet naar school was gegaan vandaag.
Ik moest moeite doen om niet te huilen, want dat wilde ik niet.Ze was uitgegaan, en ik wilde de avond niet voor haar verpesten door mijn gejank. Ik heb toegegeven, en gezegd dat ik wilde praten met haar. Ik zei dat mijn band weer lek was, en nog een hele hoop andere dingen. Ze zweeg. Even.
‘En heb je jouw kamer nog opgeruimd’, vroeg ze. Ik schrok. Nee, dat had ik niet gedaan. Ik wilde wel. Maar ik was aan het computeren. Ik wilde wel, maar ik ging tv kijken.Ik wilde wel. Maar ik bleef andere dingen doen.Dat is mijn probleem. Ik wil het wel, maar ik doe het niet.

**Geplaatst**: 13-01-05 23:39

Geplaatst: 13-01-05 23:39

Leuk stukje weer! Ik denk dat ik dit maar eens even blijf volgen, klinkt interessant!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-01-05 21:17

Geplaatst door de TopicStarter : 18-01-05 21:17

Ik voelde een woede omhoog borrelen, en ik kon het niet stoppen. Ik wilde schreeuwen ‘Ik haat mezelf!’, maar dat kon ik niet maken. We woonden in een rijtjeshuis met dunne muren, en als ik mezelf hier mijn gang liet gaan stond morgen de kinderbescherming op de stoep. Woonde ik maar aan zee, dan kon ik iedere dag in de wind schreeuwen wat ik vond, en dan hoefde ik me tegenover niemand me schuldig te voelen.Ik wist hoe ik mijn woede onder controle kon krijgen, daar was trouwens ook maar een manier voor: mijn kamer opruimen.
Ik stapte uit bed, gelijk al weer terugverlangend naar de lekkere warme dekens. Ik ging zitten op de grond, en pakte een stapel boeken op.Eerst maar eens kijken welke ik wilde houden, de meeste las ik toch nooit. Ik sloeg het bovenste boek open, en keek naar de vlugge krabbel die erin stond.

Lieverd ,
Veel plezier met dit boek,ik hoop dat je het mooi vind!
-xxx- Rosanne

Ik staarde naar de letters. Zoals het neergeschreven was, leek het alsof we nog vriendinnen waren. Maar dat was toen al lang niet meer zo. Dat was toen al lang voorbij.Ik voelde een felle pijnscheut in mijn hoofd, en even later voelde ik me duizelig.Ik wist dat het weer kwam en ik wilde me er tegen verzetten. Maar ik voelde me alsof ik aan de rand stond van een groot gat, waar ik ingeduwd werd. Verzetten was zinloos, en ik wist het.

Het was donker om me heen. Ik probeerde mijn ogen open te doen, maar het lukte niet. Ik wilde met mijn hand over mijn ogen wrijven, om ze open te doen, maar er kwam geen beweging in mijn hand. Ik snapte het niet, maar ik dacht er verder niet over na. Heel in de verte hoorde ik een stem. Het geluid klonk vertrouwd.Ik probeerde
nogmaals mijn ogen te openen, en dit keer lukte het. Het eerste wat ik zag was een krijtwit gezicht.Ik kon me niet herinneren wie het was.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-01-05 21:17

Geplaatst door de TopicStarter : 18-01-05 21:17

bedankt voor de reacties Lachen