Geplaatst 
2 gedichten vanuit mijn binnenste.
Op dat ene stukje na.
Ik ben niet wie je denkt dat ik ben
Ik denk niet dat iemand weet wie ik echt ben
Ik ben anders dan alle anderen
Ik verschuil mij achter een masker van leugens,
Verscholen achter dat masker probeer ik er het beste van te maken
Door ervoor te zorgen dat niemand mij echt kent
Ik kan er niks aan doen
Dat ik onbewust dat masker aantrek
Maar hoe kom ik ervanaf?
Ik doe mij voor als iemand anders
En de meesten kennen mij als die iemand anders
Maar wie ben ik nu echt?
Mijn vriendinnen kennen mij nog het beste
Op dat ene stukje na
Dat ene stukje is helemaal van mij,
Vreemden van het internet durf ik wel veel toe te vertrouwen
zolang ze niet weten wie ik ben, en op dat ene stukje na
kunnen ze dat masker ook niet doorbreken
Degene die mij het meest begrijpt
Is er niet altijd
Ik moet elke week wachten, tot die ene zaterdag eindelijk aanbreekt
En als hij eindelijk daar is
Moet ik alweer naar huis
En wordt ik nagehinnikt: tot volgende week..
Feeling Miserable
Ik had gehoopt dat je me eindelijk zag staan
Daar in de druipende regen
En dat je me op zou vangen en niet
daar buiten in de drup zou laten staan
Ik had gehoopt dat je me wat aandacht zou schenken
en me een complimentje zou hebben gemaakt
over ik weet niet wat
Als je me maar zag staan
Ik had gehoopt dat je stiekem toch van me hield
En van mij en van niemand anders!
Stiekem eigende ik je een beetje toe
Alsof je mijn eigendom was
Ik had gehoopt dat je ook van mij hield
Maar helaas was dat niet zo
En kwam ik erachter dat je al een lover had
Toen was de liefde over
Ik had gehoopt dat je in de stront zou flikkeren,
Maar helaas gebeurde dat niet
Op een geweldige dag maakte je vriendin het uit
En toen sloeg ik mijn slag..
Ik ging achter dat meisje aan
! 
> maskers af 
Nooi geweten dat jij zule mooien gedichten kon maken!
