Geplaatst ik was de pc aan t opschonen en vond een oud pennyverhaal van mij
Lily van der Burg was een meisje van 12 jaar en ze woonde bij haar moeder en haar 3 oudere broertjes. Haar vader was pas geleden overleden aan kanker en ze was daar heel erg verdrietig om geweest.
Ze ging elke keer naar haar verzorgpony heen om hem te verzorgen of te rijden. De pony heette Bliksem en hij was een mooie 5-jarige IJslandse hengst met een grote bliksemflits op zijn voorhoofd. Hij had een hele aparte kleur een soort zilverachtige kleur. Ze verzorgde hem al 5 jaar, eigenlijk vanaf zijn geboorte al. Veel kinderen uit haar schoolklas zaten haar erg te pesten omdat ze een verzorgpony had, met wie ze alles kon doen wat ze maar wou. Vandaag zou hij worden ingereden met behulp van haar oom en de eigenaar van Bliksem. Na schooltijd ging ze meteen door naar Bliksem en ze racete dus ook echt naar hem toe om hem alvast te vertellen wat er zo meteen met hem zou gaan gebeuren. Toen ze bij hem kwam zag ze dat hij niet in de stal stond, rende ze meteen door naar de wei naast de stal. Maar daar was hij ook niet. Ze raakte een beetje in paniek. Ze dacht na. Waar kan hij nog meer zijn? Misschien in de binnenbak, of in de manege in de stad. Ze ging dus eerst naar de binnenbak, daar was hij ook niet. Ineens zag ze haar oom bij de wei staan. Ze liep naar hem toe en vroeg: ‘oom waar is Bliksem gebleven, is hij in de manege of ergens anders.’ Hij keek haar aan met verdrietige ogen en zei: de eigenaar heeft hem verkocht aan een privé-stal verkocht. ‘Wat!’ Schreeuwde ze tegen haar oom. ‘Is het echt waar?’ Ineens keek ze droevig naar de stal van haar lievelings- en verzorgpony. Maar ik heb niet eens afscheid van hem kunnen nemen, dacht ze in zichzelf. Ineens zag ze zijn geboorte weer voor zich en ze begon te huilen. Haar oom trok haar tegen zich aan en zei dat ze moest ophouden met huilen maar, dat kon ze niet. Ze rende naar haar fiets toe en fietste verdrietig weg. Ze kon nog net op tijd een boom ontwijken voordat ze daar tegenaan knalde. Ze bedacht zich, want als haar moeder haar zo zag zou die helemaal gek worden. Dus ging ze maar voor de allerlaatste keer alle ruiterpaden rijden die ze de afgelopen jaren met Bliksem had gelopen. Toen ze die allemaal had gehad was ze weer wat rustiger en ging ze naar huis heen. Toen ze eenmaal thuis was kwam haar moeder meteen naar haar toe lopen en vroeg ze aan haar waar ze was gebleven. Ze zei dat ze alle ruiterpaden nog een keer had gefietst alleen dan zonder Bliksem erbij om dan te proberen afscheid te nemen. Toen ze eindelijk thuis was ging ze eten en toen haar moeder vroeg hoe het met Bliksem ging rende ze overstuur naar boven. Ze ging daar huilend op bed liggen. Ze dacht in zichzelf dat Bliksem nog bij haar moest zijn. Ze zag zijn lieve abnormaal kleine hoofd weer voor zich en begon daar om te lachen. Toen ze later haar moeder hoorde binnenkomen ging ze omgekeerd op het bed liggen, met haar gezicht naar de muur. Haar moeder ging bij haar liggen en nam haar in haar armen, ze wiegde Lily zachtjes heen en weer. Lily kalmeerde en viel in slaap. Toen ze de volgende morgen wakker werd zag ze haar moeder bij haar bed zitten op en stoel. Ze vroeg aan haar moeder waarom ze daar zat. Haar moeder zei dat ze in haar slaap had geschreeuwd om Bliksem en dat haar moeder daar wakker van werd. Zij keek even naar Lily en bleef even bij haar tot ze in een rustige slaap was gedommeld. Toen Lily in slaap was gevallen ging haar moeder naar beneden en belde ze de oom van Lily op. Ze vroeg door de telefoon wat er met Bliksem aan de hand was. Haar broer zei dat Bliksem verkocht zou worden aan Lily zelf en dat hij dat al wel had geregeld maar dat Bliksem was ontsnapt en nu ergens los rond liep te dwalen.
Toen Lily de volgende dag op school zat stonden er een heleboel meisjes bij elkaar. Lily liep er ook naar toe. Ineens hoorde ze een meisje genaamd Cordelia zeggen: ‘Ik heb nu ook een eigen pony, een hele mooie IJslander alleen erg wild maar dat komt nog doordat hij een hengst is. Dat is hij binnenkort niet meer want ik laat hem castreren. Hopelijk is hij dan wat rustiger.’ Een meisje zei vroeg hoe hij er dan uitzag. Cordelia antwoorde: ‘Hij is zilver van kleur en hij heeft een witte bliksemflits op zijn hoofd. Z’n naam was Bliksem maar ik ga hem anders noemen.’ Lily stapte naar voren en vroeg aan Cordelia waar ze die pony vandaan had. Cordelia antwoorde met het antwoord: ‘Ik heb hem bij een boerderij hier dichtbij vandaan. Hij stond volgens mij bij Willem van der Burg, hoezo?’ ‘Mijn verzorgpony stond daar en die is nu weg en ik mis hem nu al heel erg terwijl hij nog maar twee dagen weg is.’ ‘Tja zielig voor je,’ zei Cordelia en ze draaide zich lachend om en liep weg. Lily draaide zich om naar haar vriendin en zei extra hard:’wat een ontzettende trutten zijn die Cordelia en haar vriendinnen.’ Cordelia draaide zich nog even snel om en keek Lily boos aan maar zei niks.
Die middag lag Lily op haar zolderkamertje op bed en ze zat een beetje naar het plafond te staren tot ze opeens hard gehinnik hoorde. Ze liep naar het raam en deed die wagenwijd open. Ze zag nog net een grijze pony de bocht om rennen met een meisje op zijn rug. Het meisje leek verdacht veel op Cordelia en de pony was net Bliksem. Lily rende naar beneden en zag daar nog net de pony om de bocht vliegen. Lily liep weer naar boven en ging weer liggen. Een tijdje later hoorde ze hoeven op de asfaltweg voor haar huis tikken. Het leek wel alsof ze steeds langzamer gingen, op een gegeven moment stonden de hoeven zelfs stil. Lily rendde naar het raam en zag daar Bliksem staan. Zonder Cordelia! Waar was ze? Wat was er gebeurd?
Commentaar mag
T is in ieder geval een verhaal van ik denk uit 2002 ofzo
dat staat er iig bij de wijzingen gedoe van word
Wanneer komt het vervolg? 
vervolg!! 
