Tranen als een dal van diepteVallen als de regen neerEen grote stortbui op de genenVerwoeste blikken op de grondMet een vloedgolf van gemisGreep verdriet in mij de angstBeide zijn bij mij geblevenBidden, smeken, heeft geen zinWanneer de zon weer op zal komenOf de aarde stopt met bevenBlijft een raadsel der natuurMoeder Aarde zwijgt voorgoed
Ah, dank voor het compliment. Ik vind het zelf wel meevallen, ik moet nog veel leren. Vandaar dat ik mijn gedichten op Bokt plaats.