’s Ochtends vroegZo’n kwart over zevenDacht ik aan jouHeel evenAan hoe je altijdNaar me lachteEn daarmeeMijn pijn verzachtteOok aan wat je me hebt aangedaanHet verdriet, de pijnEn dat je me daarmeePas echt mezelf hebt laten zijnIk wou je alleen maarEven laten wetenDat ik jou, no matter whatNooit zal vergetenAltijd blijft er in mijn hartEen klein plekje voor jou bewaartNiet langer vreugdevolMaar met de pijn van het afscheid bezwaart