en dan vraag ik mezelf:
hoe zie ik eruit?
soms voelt dat goed maar soms ook niet
want soms zie ik niemand...
soms wil ik vergeten hoe ik er vanbinnen uitzie
dan wil ik niet weten wat er in me omgaat
omdat ik weet dat het me teleur zal stellen
want soms, soms weet ik hoe ik er vanbinnen uitzie
en meestal wordt ik daar dan stil van...
ik schrijf helemaal niet veel, en zeker geen gedichten.
maar ik begon er gewoon aan en dit is eruit gekomen.
nu ik dit gedicht nog eens na lees word ik er wat droevig van.
terwijl ik me eigenlijk helemaal niet zo voel hoor

wat vinden jullie ervan?