Ik vind het zelf niet zo mooi lopen (ben dan ook absoluut geen dichter eigenlijk), maar het gaat me om de inhoud, de betekenis die het voor mij heeft.
Een hart van steen,
Maar toch die tranen over mijn wangen
Wees niet bang,
Ik zal zwijgen…
Mijn mond gesloten,
Gesloten voor altijd
Met pijn in mijn hart
En angst voor de waarheid.
De harde waarheid,
Zo hard als het stenen hart
Maar ik ken geen grenzen
Mijn angst, mijn angst blijft
Niets wat ik zeggen mag
Alles verzwegen
Veilig in mijn hoofd
Maar…die pijn, die blijft…
