Geplaatst 
Het is niet veel soeps, maar ik denk dat ik mijn gevoelens zo het best heb uitgedrukt...
moest hem even kwijt
Verdriet verbergend achter een masker,
vraag ik jouw aandacht.
Schreeuwend van pijn,
roep ik jouw naam.
Je kijkt weg en
vergeet je beloftes.
Ik houd me staande en
geef niet toe aan de pijn,
aan het verdriet.
Pijn overal, in mijn hart,
mijn ziel, mijn lichaam.
Huilend van verdriet en pijn
zak ik in elkaar.
Je kijkt niet op of om.
Waar zijn al die beloftes die je maakte?
Nooit meer, is wat je zei.
Schreeuwend van pijn,
roep ik je naam,
zak ik in elkaar,
val ik op de grond.
Daar blijf ik stil liggen,
Verdoofd door verdriet.
Ik blijf wachten op jouw beloftes.
Maar na alle tranen, alle pijn, al het verdriet,
kom je niet, laat je me alleen.
Die laatste zin staat een beetje vaag... weet niet wat ik er anders zuo kunnen zetten, iemand suggesties?
, maar wel errug mooi geschreven 