Geplaatst Vallen op de groene blaadjes
Het boompje groeit
Krijgt veel aandacht
Wat is het mooi
De zon
Schijnt het lachend toe
Het boompje wordt nog iets groter
Maar diep van binnen
Begint er wat te knagen
Windstoten
Teisteren de fragiele takjes
Het boompje snapt niet
Waarom haar dit wordt aangedaan
Binnen blijft het knagen
Langzaam komt de koude
Het hartje van het boompje binnen
De eens mooie groene blaadjes
Vallen af
Niemand kijkt er nog naar
Alleen en in de steek gelaten
Staat het boompje daar
Te wachten op de eerste druppeltjes
Tot haar blaadjes weer groen mogen zijn
En het zonnetje haar weer zal strelen
Tot dan blijft het boompje staan
Met niemand dan haar zelf
Om haar te steunen
Stevig met haar wortels in de aarde
Blijft ze staan
Haar lente
Zal weer komen.
Heb ooit een soortgelijk gedicht gelezen ergens. Die greep me zo aan, dat ik iets dergelijks heb geprobeerd te maken, weet niet of dat gelukt is.
Kan dat andere gedicht ook niet meer vinden
