Naar aanleiding van het feit dat mijn astma sinds kort verergerd is, en ik op dit moment een longontsteking heb, heb ik het volgende gedicht geschreven:
Grijze wolken stapelen zich in mijn ziel De tornado die diep van binnen alles kapot maakt wat er leeft
Verlangend naar een lentedag met blauwe lucht en prille warmte doen de wolken uiteendrijven al is het maar voor één moment
Ik spreid mijn armen haal diep adem blaas met mijn warmte de lucht uiteen Maar een zware depressie trekt over mijn landgoed de zon lijkt verdwenen... waar is ze heen?
raffle
Berichten: 10
Geregistreerd: 27-10-04
Woonplaats: apeldoorn
Geplaatst: 27-10-04 18:23
gaaf gedicht. echt super mooi. zo voel ik mijzelf soms ook wel
Olympia
Berichten: 55686
Geregistreerd: 17-11-03
Woonplaats: Delluft
Geplaatst: 27-10-04 18:29
Mooi!
Authentic
Berichten: 7850
Geregistreerd: 09-06-04
Geplaatst: 27-10-04 19:03
Mooi hoor, ik weet hoe je je voelt, rot astma...
Thortana
Berichten: 4384
Geregistreerd: 25-08-01
Geplaatst: 27-10-04 19:07
super mooi, spreekt me erg aan...heel herkenbaar
KeeK
Berichten: 3748
Geregistreerd: 08-02-04
Woonplaats: Huis ter Heide
Geplaatst: 27-10-04 19:14
Heel mooi gedicht.
Olga88
Berichten: 4948
Geregistreerd: 19-01-04
Geplaatst: 27-10-04 20:08
Echt heel mooi.. heb zelf ook astma
Daihyo
Berichten: 89251
Geregistreerd: 01-06-01
Woonplaats: Animals
Geplaatst: 28-10-04 11:53
Heel mooi.... Het verwoord precies zoals ik me ook regelmatig voel....