Geplaatst Als ik op een stille zondagmiddag naar huis rijd
Fietsend door stille straten
Uitgestorven wijken
Tv’s staan aan
Nederland eet
Maar de geur van aardappels mist
Geen jus over de boerenkool
Geen houtkachels met hun herfstgeur
Geen sigaretten halen bij de pomp
Geen hond meer uitlaten op de reed
Geen geruzie en puberaal gedrag
Nog geen verantwoordelijkheid hoeven dragen
Niet meer het oude vertrouwde
Geen Twarres meer meebléren in de disco
Geen onbekende die je aan het hart gaat staan
Kilte, geen vriendelijk woord
Geen goeiedaaaag
Stille blikken, afgewende hoofden
Geen oude mannetjes op klompen met een uitgedoofd shagje
Die vragen, famke hoe ist now?
Hoe ist mei dien hinder?
Nee, geen gevoel van ons kent ons
Geen bakske koffie na het werk
Geen behulpzame hand als je het niet meer trekt
Geen gelach s’ochtends om half 9 bij het eerste lesuur
Dat mis ik soms
Nu ik niet meer in dat kleine stukje friesland woon, met alles wat mijn hart zich wenst naast de deur
Maar dat ene stukje , zo klein
Daarmee voelde ik mij groot.
wat vinden jullie hier van??
het kwam zomaar ineens bij me op zetten, maar toen ik het opschreef realiseerde ik me dat ik het al veel langer voel!
grappig, maar als ik later veel centjes verdien dan komt er een klein boerderijtje tussen de weilanden!
groetjes Manon
