Geplaatst 
Lieve Pretty,
7 oktober was het,
de dag van dat stomme ongeluk..
Je schrok, en raakte in paniek
waardoor je viel
Ik hoorde je roepen om hulp
Meteen liep ik naar je toe,
je stond te trillen,
te zweten,
je was jezelf even niet
Je had veel pijn,
amper kon je lopen
Maar toch,
toch kwam je achter me aan
Tot je stal wilde je niet
ik belde je baasje
Ze kwam gelijk naar ons toe
Later kwam de dierenarts,
die zag het somber in
Mijn wereld stortte in
ik wist even niet wat ik moest doen
ook al was er nog niets zeker
Ik was zo bang je te verliezen, Pretty
Met verdovingen hebben ze je naar stal gesleept
en eigenwijs dat je was,
ging je 's nachts rond lopen hobbelen
Hoeveel pijn het je ook deed
tenminste, dat is wat je baasje zei
de volgende ochtend
Ik kreeg weer een beetje hoop
misschien bleef je toch leven?
Je was zo vrolijk
Je was weer Pretty
Maar toen
werden de foto's van je schouder gemaakt
En alles werd duidelijk
Je schouder uit de kom, alle banden gescheurd
je had teveel pijn
Er werd ons verteld, dat het beter was als je werd ingeslapen
zodat je nooit meer pijn zou hebben
Het was niet te geloven,
je was nog maar 12 en zo'n leuk paard
en mijn beste maatje..
Je zou inslapen, voor altijd
Ik heb nog nooit zoveel pijn gehad
Pretty, ik hou zoveel van je
eigenlijk kan ik helemaal niet zonder je
maar het moet
De hele dag denk ik aan je
hoe geweldig je wel niet was
hoe lief je altijd naar me hinnikte
En vaak,
vaak moet ik huilen
omdat ik me dan besef
dat je nooit meer terugkomt
Er zal geen ander paard zijn,
die jou ooit kan vervangen
Je blijft altijd mijn nr. 1
Pretty, ik mis je heel erg
en ik zal je nooit vergeten!!
Pff.. dat was het
best een lang verhaal geworden
maar het lucht wel op..
weet niet echt of het een gedicht is maar in ieder geval heb ik m'n gevoelens op papier gezet
liefs, nathalie
