Ken je dat gevoel? Dat je denkt: 't interesseert met toch geen fluit'... Dat je bij al die rijmschema's en metaforen denkt: Jezus! dat komt me mijn strot uit... Dan weet ik van te voren.. als ik mijn dummy opensla.. Zucht, daar komt weer een hoop blablabla.. Maar dan toch weer dat moment om emoties en tijd te verzachten en te verdrijven Dan pak ik weer mijn pen en sla toch weer aan het schrijven...