Ik keek bang om me heen. "Wat wil je van me?", riep ik. "Castro...", galmde het weer. Ik begon richting de duinen te rennen. Ineens kwam er een spierwit paard de hoek om rennen. Hij galoppeerde dreigend op me af. "Neeeee!!!!....", Ik schrok wakker. Dit was nu al de zoveelste keer dat ik na deze droom waker werd.
Wat was dit toch? Wie was die Castro? En wat wilde hij van me? Ik keek op mijn wekker, het was zeven uur. Ik had geen zin meer om weer te gaan slapen, dus ik kleedde me aan en ging naar beneden.
Ik ontbeet snel en liet een briefje achter dat ik naar de manege was. Het was vakantie, dus was ik elke dag bij de paarden te vinden.
Vandaag waren er twee meisjes die ik volgens mij nog nooit eerder had gezien. Ze waren foto's aan het maken van die goeie ouwe Winston. "Hallo! Lief is ie hè?", zei ik. Ze keken om. "Ja zeker wel!", zei een van de twee. "Ik ben Kayleigh", zei ik en gaf ze een hand. Ze vertelden dat ze Lotte en Robin heetten. Ze waren net zulke grote paardenfans als ik. Ze hadden hier een keer een proefles gereden en sindsdien kwamen ze wel eens kijken. Ze vertelden dat ze elke zaterdag de paarden verzorgden op manege Le Cavalier in Scheveningen. We raakten bevriend en gingen steeds vaker samen naar de manege. Lotte en Robin vroegen of ik een keer mee wilde naar Le Cavalier. Dat leek me erg leuk.
De volgende zaterdag waren we dus op Le Cavalier te vinden. Ze lieten de paarden zien. Ik werd vooral geboeid door de Arabische hengst Yesin en de grote vos ruin Nickolaas. Nickolaas deed me erg aan onze Isa denken. Achteraan de stalgang stond een lege box. Eerst liep ik er ongeïnteresseerd langs, maar toen zag ik dat er onder het stof een naambordje op staldeur gespijkerd zat. Ik veegde met mijn wijsvinger de dikke laag stof van de deur en er kwam langzaam een oud, houten stalbordje tevoorschijn. Mijn hart sloeg over toen ik zag wat erop stond...
Vind je het spannend? Volgende keer zet ik deel 2 erop

