Geplaatst: 20-07-04 17:34 Wat in onze jaren samen is gebleken
Is dat Jessie vol zat met streken
Dat ze ineens besloot om stil te gaan staan
Of er juist als een speer vandoor te gaan
Ze genoot van haar leven
Maar toen , was daar die artrose waar we niks meer aan konden doen
Het was niet eerlijk haar vergeefs tegen de ziekte te laten strijden
Haar nog een minuut langer te laten lijden
De laatste keer dat ze haar hoofd over de staldeur stak
De laatste keer met haar vriend Winston in de bak
Het duurde maar heel even
Maar toen werd het verlossende spuitje gegeven
De laatste hap lucht
De allerlaatste zucht
Toen zakte ze langzaam in het stro
Lieve Jessie, het is beter zo
Gedicht 2
Een traan..
Geboren in mijn ogen
Rollend over mijn wangen
En stervend op de grond
Die traan..
Die is voor de herinnering
Jou & mij
En gescheiden door de dood
Leven en dood..
Soms zo ver weg
Plots zo dichtbij
Zo onverwachts
Het afscheid was moeilijk,
Maar zal nooit een echt afscheid zijn
Want ooit ver weg en toch dichtbij
Zal dat afscheid ongeldig zijn
Die dag..
Daar wacht ik op
Mijn traan geboren in mijn ogen
Rollend over mijn wangen
En lachend stervend op de grond
Deze gedichten had ik voor Jessie gemaakt.
Ze is overleden aan ongeneeslijke artrose.
Kayleigh [/i]
Vind vooral de 2e heel erg mooi (maar dat komt omdat ik niet van 'rijmende' einden hou)
