Geplaatst dit is het gedicht wat mij nichtje van 15 heeft geschreven, en ingestuurd naar de "doe maar dicht maar" wedstrijd die jaarlijks op scholen wordt gehouden. Uiteindelijk heeft ze de 6e plaats gehaald
Het is wel een gedicht met veel beeldspraak, ben er zelf nog niet helemaal achter wat het betekent
Ze schrijft heel vaak gedichten, ze heeft echt hele schriften vol.
Zelf zegt ze: "af en toe komt er een zin in me op die te mooi is om te laten gaan, dan schrijf ik hem op, en soms komt er dan een heel gedicht uitrollen. Ik gebruik poëzie om mijn gevoelens te uiten"
Soms
Soms moet je bomen van je afgooien
De blaadjes slingeren tot de horizon
En lopen rennen naar de lichtste bloem van het moeras.
Soms moet je het gras bespotten
Het onkruid in een vaas op
De kleine keukentafel zetten en inzien
dat het daar hoort.
Maar soms mag je bomen knuffelen
Jezelf tevreden nestelen tussen de gevallen blaadjes in je tuin
Soms mag je het gras aaien
Het onkruid wieden
En keukentafels kapotslaan
Sharon Weterings (15), Oosterhout
vond het zo zielig om dat aan m'n nichtje zelf te vragen 
