Geplaatst 
dit stukje:
Vroeger toen ik klein was ,
En nog van geen kwaad bewust was
Was ik een vrolijk kind
Maar nu ik al wat groter ben
En de wereld al wat beter ken
Weet ik niet wat ik van mijn eigen vind
Soms ben ik nog altijd even vrolijk als toen
En kan ik nog altijd zo zot doen
Maar meestal ben ik zo niet
En sluit ik me op met mijn verdriet
en dit stukje:
Vele mensen kennen, alleen mijn vrolijke kant
Ze weten vaak niet wat er in mij omgaat
Dit zorgt wel vaker voor een misverstand
Soms vraag ik me af waarom ik nu zo ben
waarom ik soms mezelf zo haat
en niks meer van mijn echte ik in mij terug ken
maar ik weet al te goed
Dat ik er tegen vechten moet
Maar makkelijk is dat niet
Als je verdronken bent in je verdriet
zouden nog aan elkaar moeten gemaakt worden, maar dat is voor later
haat
haat is een lelijk woord
dat de rust van iedereen verstoord
haat is iets slecht
een gevoel dat tegen het goede vecht
haat is iets dat je niet mag hebben
iets wat je beter weg laat ebben
Waarom zijn de mensen toch ze wreed
En bezorgen ze zoveel dierenleed
Is er dan niemand die ziet dat het zo niet meer verder gaat
Is er dan niemand die ziet dat kapot ga aan de haat
Dat ik niet begrijp waarom mensen zo dom kunne zijn
Waarom ze het niet kunne in zien wat ze doen al die pijn
Dat ze dieren zien als een voorwerp in plaats van vriend
En dat geen enkel dier mishandeling verdient
Waarom denkt er niemand na over wat hij doet
En waarom keurt iedereen dat leed maar goed..
Waarom stoppen ze niet met die martelingen
En stoppen met alle andere nutteloze dingen
Waarom geeft geven ze niet om de natuur
Waarom geven ze niet om de natuur
Want hoe we nu bezig zijn blijft er niks meer over op de
duur.
Ze zeggen wel dat de mens de slimste soort is
Maar een gezond verstand is toch wat ik mis
Ze vernielen heel de wereld en doen meer slecht dan goed
Ik hoop dat dit alles ooit eens stopt , voorgoed
we noemen ons zelf beschaafd
maar zijn we dat wel?
een deel is aan drugs of sigaretten verslaafd
maar niemand trekt aan de alarmbel
we doden soortgenoten
laten mensen lijden
we zijn ieder zijn leven aan het verkloten
en al laten we dat even terzijde
dan zijn we nog lang niet menselijk
want daarvoor heb je gevoelens nodig
en wij zijn nooit bereid
tot het maken van een mooi gezicht
zo, dit zijn onze creaties, op msn in elkaar geflatst, voor de iet wat serieuzere gedichten kan je altijd naar http://groups.msn.com/VHE gaan...
jullie commentaar is altijd welkom, maar onthoud dat deze dingen terplekke bedacht zijn!
