Geplaatst 
Het verhaal is geïnspireerd op de boeken van Divergent. Maar het verhaal zal natuurlijk heel anders lopen, don't worry. Sommige dingen zijn er op gebaseerd maar voor de rest bedenk ik het allemaal zelf ----------------------------
Hoofdstuk 1
Ik loop door de smalle straten, vandaag was de laatste dag van school. Vandaag is de dag dat ik zeventien ben geworden. Vandaag begint mijn echte leven als volwassene. Ik zie lachende jongeren uit mijn klas. Ook zij hadden vandaag de laatste dag van school. Ik loop naar mijn huis en doe de deur open. Mijn moeder staat mij al op te wachten met een warme kop thee en een bak koekjes. Ik loop met mijn moeder naar de keukentafel en ga zitten. ‘’Hoe was de laatste dag?’’ vroeg mijn moeder toen ik een koekje pakte. Eigenlijk was het verschrikkelijk. Ik had op deze school geen vrienden. Mijn moeder kon dit natuurlijk nooit weten. Ik ben erg blij dat ik eindelijk van school af ben en volwassen ben. ‘’Wel goed hoor!’’ Ik wou mijn moeder niet laten merken dat ik het nooit naar mijn zin gehad heb op school. Het hoort gewoon niet bij mij, het toegeven van je emoties. Nou ja, ik wil mijn emoties nooit tonen aan mijn moeder. Ik hoor de deur open gaan. Mijn broer Mason komt binnen en gaat met ons aan de keukentafel zitten. Onze vader is overleden toen ik acht jaar was. Mason was toen elf. Zoals je hier kan zien is Mason drie jaar ouder dan mij en dat maakt heb twintig. Mason’s leven is zoals hij altijd zegt, ‘geweldig’. Ik ben benieuwd of mijn leven vanaf nu ook zo geweldig zal zijn. Binnenkort begint mijn vervolgopleiding en mijn keuze zal ik morgen ook in moeten leveren. Er is alleen één probleem. Ik heb geen idee wat ik moet kiezen. Er is keuze tussen zevenopleidingen. Geschiedenis, Kunst, Vecht, Leger, Talen en Economie. Zoals je ziet zijn dat dingen die heel ver uit elkaar liggen. Behalve Vecht en Leger dan. Dat is omdat ons land elk moment oorlog zou kunnen krijgen en wij daar zo goed mogelijk op voorbereid willen zijn.
Vandaag is de grote dag, Ik moet gaan kiezen welke studie ik wil gaan doen. Ik heb mijn oog laten vallen op Vecht omdat je daar niet alleen vecht maar ook allerlei dingen leert over vriendschap en je kan er uiteindelijk ook de politiek mee in, iets wat ik echt graag zou willen. Vandaag ga ik mij dan ook inschrijven voor de opleiding. De inschrijving gaat als volgt. Eerst schrijf je je in op papier en vervolgens kijken ze met je cijfers van je vorige opleiding of je toegelaten mag worden op de studie. Verder geen gezeik zoals een toelatingsprocedure of iets. ‘’Ben je klaar om te gaan?’’ Mijn moeder en broer pakken hun jas en lopen al naar de deur. ‘’Ja! Ik pak eerst even mijn koffer!’’ Ik ren naar boven en kijk of ik alles heb meegenomen wat ik nodig zou hebben voor de studie. Ik kijk nog heel even in de kamer van mijn broer. Het ligt er maar aan naar welke locatie ik word gestuurd of ik hem nog een keer terug zie. Ik laat mijn ogen vallen op een kast. Ik doe het kastje open en zie daar een ketting liggen. Ik gris het mee en stop het snel in mijn koffer. Mijn moeder riep al waar ik bleef. We stappen de auto in en mijn moeder rijdt mij naar de inschrijvingsplek voor de studie.
Ik loop naar de inschrijvingstafel. Er staan nog zes mensen voor mij te wachten. Ik hoop dat ik nog op tijd ben met inschrijven en ik word gekozen. Op zich maak ik best veel kans, ik sta goed voor alles en mijn cijfers zullen dus zeker het probleem niet zijn. ‘’Hoi!’’ De jongen voor mij begint tegen mij te praten. Ik ken hem echt nergens van en vraag me af waarom hij tegen mij praat. Toch besluit ik hem niet te negeren, ik kan maar beter vrienden maken, anders ben ik straks weer vriendloos en deze keer wil ik dat echt niet hebben. ‘’Hoi! Ik ben Emma, hoe heet jij?’’ De jongen kijkt me glimlachend aan en zegt, ‘’Ik ben Jason, ga jij je ook inschrijven?’’ Nee, tuurlijk ga ik mij niet inschrijven daarom sta ik hier in een rij te wachten voor het inschrijvingshok. Heel logisch. ‘’Ja! Waarom heb jij voor deze studie gekozen?’’ ‘’Ik heb deze studie gekozen omdat ik twijfel of ik het leger in wil of de politiek in. Deze studie bied beide mogelijkheden en nog veel meer!’’ De jongen heeft een schittering in zijn ogen, hij heeft zo te zien echt een passie voor vechten maar ook echt interesses in de politiek. ‘’Ik wil journalist worden.’’ Ik schrik van mijn eigen reactie. Waarom zeg ik dit? Dit wil ik toch niet of nu ineens wel? De jongen glimlacht alweer. ‘’Ik vind het fijn dat deze studie zowat alle mogelijkheden heeft.’’ Ik geef hem daar gelijk in. Je kan zowat alles worden als je alle onderdelen van deze studie met succes hebt afgerond. Je hoort soms mensen zeggen dat dat een grote onzin is maar daar geloof ik niks van. Waarom zouden ze ons voorliegen?
Eindelijk ben ik aan de beurt en ik pak de pen en begin het formulier in te vullen. Naam, Emma Jones. Geboortedatum, 17 Mei 2123. Waarom kies je voor deze studie? Ik weet niet wat ik hier in moet vullen. Ik weet het al, hij is veelzijdig en ik heb interesses in allerlei verschillende dingen en hou ook wel van vechten. Één grote onzin natuurlijk, maar ik moet toegelaten worden tot deze opleiding! Jason vraagt of ik mee ga naar de wachtzaal en ik en hij trekken onze ouders mee naar de wachtzaal en gaan zitten. Over precies dertig minuten zal bekend worden gemaakt wie toegelaten word tot de opleiding. ‘’Ben je zenuwachtig?’’ Mason tikt me aan. ‘’Ja…’’ Na vijfentwintig minuten komt een man het podium op. ‘’Welkom nieuwe studenten en familie daarvan, vandaag zal bekend worden gemaakt wie van jullie allemaal toegelaten zijn op de opleiding.’’ Er ontstaat allerlei geroezemoes in de zaal. ‘’Zullen we als we allebei gekozen worden bij elkaar op een kamer?’’ ‘’Jason, als dat zou mogen zou ik dat heel graag willen.’’ Ik heb zo’n gevoel dat ik Jason een beetje leuk vind. Maar of dat gevoel echt is kan ik niet plaatsen. De man begint weer te praten. ‘’Op de lijst die zo verschijnt staan de namen die sowieso door zijn op basis van hun cijfers.’’ Ineens staat er een lijst op de muur. Ik speur de lijst snel af.
1. Lilly Johnson
2. Emma Jones
3. Mike Ronald
4. Sam Boord
5. Shanna Mitchel
6. Jason Clar
7. Peet Baker
Mijn hart maakt een sprongetje van opluchting. Ik heb de één na hoogste cijfers van deze groep En Jason mag ook door! De andere namen op de lijst ken ik niet maar daar zal ik zo snel mogelijk achter komen.
Ik knuffel mijn broer en mijn ouders. ‘’Veel succes!’’ Roepen mijn broer en moeder tegelijk. Ik word naar de locatie overgebracht waar geen contact mag zijn met familie en vrienden die niet voor dezelfde opleiding hebben gekozen. Dat komt omdat die locatie is voor de beste leerlingen en wij dus als beste getraind worden en meer baankansen hebben dan de rest. Ik ben benieuwd hoe lang het gaat duren tot dat ik mijn familie en vrienden ga missen. Nou ja, vrienden had ik niet echt. Behalve Kimberly, maar helaas heeft zij voor de opleiding Geschiedenis gekozen. Ik wou dat door haar eerst ook gaan doen maar mijn pestkoppen gingen dat ook doen dus heb ik niet voor Geschiedenis gekozen. We springen met z’n alle en de man de bus in. Eerst gaan we langs de locatie waar de minder slimme leerlingen worden afgezet en daarna brengt de buschauffeur ons naar onze locatie. Na een minuut of tien stopt de bus en gaan de meeste leerlingen de bus uit. Ons groepje blijft over. We beginnen met z’n alle te kletsen over koetjes en kalfjes maar ik let niet echt op. Het enige waar ik aan kan denken is hoe de opleiding zal zijn en of ik wel aardig gevonden ga worden. ‘’Emma?’’ Een meisje genaamd Shanna tikt me aan. Ik kijk in haar vriendelijke blik. Ze heeft lichtblauwe ogen en glanzend en lang blond haar. Als ik een jongen was zou ik zo voor haar gevallen zijn. ‘’Ja?’’ ‘’We zijn er bijna, zullen ik, Jason, Mike en jij op één kamer? Dan gaan Lilly, Peet en Sam op de andere. ‘’Ik vind het prima!’’ En of ik het prima vind, Shanna en Jason zijn sowieso aardig en van Mike verwacht ik zeker dat hij dat ook zal zijn! Nadat we onszelf hebben voorgesteld aan elkaar stopt de bus. We stappen uit en lopen naar de bagageruimte. De man, die John bleek te heten deed de bagageruimte open. Alle koffers werden er één voor één uit gehaald tot dat alle koffers uit de bagageruimte waren gehaald. Shanna had een roze koffer, Mike een blauwe, Jason een zwarte en ik een paarse. De kleuren matchden goed met elkaar. Althans, dat vond ik.
----------------------------
