Geplaatst Hoi!
Ik zal vooral niet te veel introduceren. Ben vorig jaar begonnen aan een fictie verhaal. Veel leesplezier! Tips zijn van harte welkom!
Ik zal vooral niet te veel introduceren. Ben vorig jaar begonnen aan een fictie verhaal. Veel leesplezier! Tips zijn van harte welkom!
Het leven van de 17 jarige Anne van Bergen staat sinds het overlijden van haar moeder Marjonne, helemaal ondersteboven. Ze vind troost bij haar paard, Sentence Pride, die met zijn ongelofelijke werklust samen met Anne al meerdere malen kampioen is geworden. Peter, de vader van Anne, vind dat ze de beste begeleiding nodig hebben voor de Europese kampioenschappen eventing volgend jaar. Dit pak echter verkeerd uit. Anne wil geen springles van Henriëtte, maar van haar oude instructrice, Bianca, die haar al overal doorheen had geholpen! Bianca is als een vriendin voor Anne geworden, maar helaas ziet haar vader dat anders. Anne is hopeloos verliefd op de zoon van Henriëtte, maar ze is bang voor de toekomst. Maar dan gebeurt er iets wat haar hele leven zal veranderen, haar toekomst is onzeker. Hoe komt ze hier ooit nog doorheen?
1
"Denk aan je binnenteugel, begrens hem aan de buitenkant! Netjes gereden, maar blijf vooruit kijken" klonk het door de binnenbak van Manege 'De zwarte parel'. Langs de bakrand stonden alle manegekinderen opgewekt te kijken. Eens in de week kwamen alle kinderen samen, om naar deze les te kijken. In de bak reed Anne, met haar mooie zwarte hengst Sentence Pride. De knappe hengst draafde met grote passen op de hoefslag en Anne zat met een trotse houding op haar zwarte parel! "Houd je je hoofd er wel even bij? Laat Sen niet zo door die bocht vallen! Kijken naar de hindernis, laat hem doorlopen" de stem van Henriëtte klonk streng. "Anne, focus!" Geschrokken kwam Anne met haar gedachte weer op de wereld. Ze liet Sentence overgaan in stap. "Het spijt me mevrouw, ik ben er niet zo met mijn hoofd bij vandaag". Anne schaamde zich zichtbaar. Dit was pas de derde les die ze van Henriëtte kreeg. Anne vond het maar niks, maar haar vader wilde dat ze de perfecte begeleiding kreeg tijdens haar weg naar de Europese kampioenschap eventing. "Wat is het probleem? " vroeg Henriëtte geërgerd. Anne zweeg, ze voelde de ogen van Henriëtte branden en merkte dat ze erg ongeduldig werd. "Luister Anne, jij wil kampioen worden, jij wil dit paard berijden en jij wil mijn hulp. Toch?" Anne knikte. "Doe dan ook wat IK zeg, dit paard lost jouw fouten op. We beëindigen de les vroegtijdig, maar werk hier aan." Henriëtte klonk kwaad, ze wist dat Anne niet meer ging reageren en dus liep ze de rijbak uit. Ze gooide de deur met een klap dicht. Sentence schrok ervan, maar deed niks. Anne was verstijfd, verstijfd van schaamte en afgang. Ze liet Sentence in stap overgaan en gaf hem lange teugel. "Het spijt me, Sentence". Fluisterde ze zachtjes.
Het leven van de 17 jarige Anne van Bergen staat sinds het overlijden van haar moeder Marjonne, helemaal ondersteboven. Ze vind troost bij haar paard, Sentence, die met zijn ongelofelijke werklust samen met Anne al meerdere malen kampioen is geworden. Peter, de vader van Anne, vind dat ze de beste begeleiding nodig hebben voor de Europese kampioenschappen eventing volgend jaar. Dit pakte echter verkeerd uit. Anne wil geen les van Henriëtte, maar van haar oude instructrice, Bianca, die haar al overal doorheen had geholpen! Bianca is als een vriendin voor Anne geworden, maar helaas ziet haar vader dat anders. "Bianca heeft je prima geholpen, maar ze kan je niet meer verder helpen. Ze geeft beginnerslessen, daar hoor jij toch niet in thuis"? Ze weet dat hij het goed bedoeld, maar dat neemt toch niet weg dat het haar eigen keuze is?
Bedroefd zit Anne in de kantine, wachtend tot haar vader met de vrachtwagen arriveert om haar en Sentence mee naar huis te nemen. De meeste kinderen zitten aan de bar wat te drinken of snoepjes uit te wisselen. Het lijkt erop dat ze het voorval van net, gelukkig, niet helemaal mee hebben gekregen. De pieptoon van een whatsapp-bericht, doet Anne wakkerschrikken.
"Maak jij Sentence alvast klaar? Ik ben er over 10 minuten!"
Met een zucht staat Anne op, ze loop de kantinetrap af richting de stallen. Sentence staat in de eerste box, hij mag hier altijd even uitrusten na de training! "Hey, lieverd! Kom, we gaan naar huis" fluistert Anne zachtjes tegen Sentence terwijl ze de stal opendoet. De schuift het zachte leren halster over de oren van haar paard. "Je hebt goed je best gedaan, het lag aan mij, sorry" Bedroefd aaide ze Sentence over zijn hals. Ze loopt de stal uit, Sentence volgt haar. Haar vader is er nog niet, dus ze laat Sentence even lekker grazen.
"Mooi paard! Hoe heet hij?" Geschrokken kijkt Anne op uit haar dagdroom. Ze draait zich om en kijkt recht in de ogen van de zoon van Henriëtte. "Sentece" zegt Anne terwijl ze haar ogen van hem afslaat. Al vanaf dag 1 dat ze op de manege kwam, is ze verliefd op 'hem', maar ze weet zijn naam nog niet eens!
"Je rijd erg leuk op hem" complimenteert hij. Er verschijnt een glimlach op Anne's gezicht. Even valt een korte stilte, dan steekt hij zijn hand uit naar haar. "Ik ben Jordy, jij bent Anne toch" blozend knikt Anne, ze geeft hem een hand. Zijn hand voelt warm en vertrouwd, Anne voelt vlinders in haar buik. "Is alles wel goed met je?" Jordy kijkt haar met een bezorgde blik aan. Weer volgt een korte stilte. "Ja, gaat wel. Ik weet gewoon niet zo goed..." haar zin wordt onderbroken door het geluid van een grote paardenwagen die de oprit van de manege opkomt. "Oh, daar is mijn vader met de vrachtwagen, ik moet gaan." Snel trekt ze Sentence met zijn neus uit het gras en neemt ze hem mee naar de vrachtwagen. Jordy blijft verbluft achter.
Anne zwijgt de hele rit naar huis. "Is er soms iets? Ging de les niet goed?" vraagt haar vader zonder zijn ogen van de weg af te halen. "Het ging" Antwoordde ze kortaf. "We waren niet zo goed in vorm, kan gebeuren toch?". Haar vader zuchtte. "Hoe wil jij nu een EK rijden als je niet goed in vorm bent? Ik krijg een klein beetje het idee dat je er met de pet naar gooit! Je traint niet gedisciplineerd genoeg en ik hoor ook niet veel goeds over de lessen van Henriëtte, je luistert niet eens naar haar!" de geïrriteerde toon waarop haar vader sprak maakte haar woedend, maar Anne zweeg verstandig. De rest van de rit bleef het stil.
Eenmaal thuis aangekomen zette Anne Sentence nog even lekker op de wei. "Niet te lang hé, dan wordt hij te dik" hoorde ze haar vader nog in de verte roepen. Al zuchtend ging Anne in het gras zitten. Dit waren de momenten waar zij van genoot; even geen gezeik, geen training, geen dwang. Gewoon even lekker met Sentence in het gras! Helaas zijn deze momenten meestal van korte duur. "Anne, kom je zo eten?" Hoorde ze haar vader in de verte roepen.
2
Buiten het geluid van het bestek op de borden was er weinig geluid te horen tijdens het eten. Anne wist niet goed wat ze moest zeggen.
"Pap, ik voel me niet zo lekker, ik denk dat ik zo maar ga slapen". Anne sprak langzaam en vastberaden. Haar vader knikte. Dit is niet de eerste keer deze week dat Anne dit zei, eergisteren voelde ze zich ook al niet helemaal goed.
"Anne? Is er iets waar ik me zorgen om moet maken?" Anne zweeg even. "Nee hoor, ik ben gewoon moe" verklaarde ze, terwijl ze de borden in de vaatwasser zette. Om verdere vragen te voorkomen, liep ze snel de trap op.
De laatste dagen kwam het inderdaad vaker voor dat ze al om 20:00 in bed lag. Zuchtend bekeek ze nog even alles op facebook, daarna legde ze haar mobiel op het nachtkastje en deed het licht uit. Ondanks dat ze ontzettend moe was, kwam ze niet in slaap. Toen ze eindelijk half weggedoezeld was, schrok ze ineens wakker van haar mobiel. Ze kreeg een whatsapp- berichtje binnen. Met 1 oog open pakte ze haar mobiel en keek op het schermpje. Het was een bericht van een nummer dat niet in haar contactenlijst stond. Ze opende het.
"Hoi Anne, sorry dat ik je nog zo laat app. Maar ik wilde je even zeggen dat je zweep hier nog ligt. Wanneer ben je weer op de manege? Groetjes, Jordy. "
Bij het lezen van de naam Jordy, was ze plotseling klaarwakker! Hoe komt hij aan mijn nummer? Waarom stuurt Henriëtte niet zelf een berichtje? Hij kent mij toch amper? Zou hij dan toch....? Duizenden vragen schoten door Anne's hoofd. Wat moet ik zeggen? Bedenkelijk las ze het berichtje nogmaals, wel 3 keer.
"Of zal ik ze morgen even komen brengen? " Er volgde een bericht. Anne schrok. Hij wil langskomen, naar haar huis.
Hey Jordy, lief dat je me een berichtje stuurt ... Begint Anne te typen. Nee, lief is te direct.
"hey Jordy, Wat fijn dat je me even een berichtje gestuurd hebt. Ik woon ongeveer 10 minuutjes rijden van de manege af. Anders vraag ik mijn vader even of hij mijn zweep ophaalt als hij naar zijn werk gaat morgen".
Zonder verder na te denken verstuurt ze het.
"Waar woon je? " Verschrikt staarde ze een aantal minuten naar deze 3 woorden. Hij wilde echt langskomen. Zonder er verder over na te denken stuurde ze hem haar adres:
"Vanderwaalslaan 26 in Beegsel"
"Ik moet morgen toch nog in Beegsel zijn, dus ik kan ze wel even langsbrengen. Hoe laat ben je thuis?" Even wilde Anne zeggen dat dit helemaal niet kon, dat ze andere dingen te doen had of dat zij nog toevallig langs de manege zou komen. Van de andere kant realiseerde ze zich heel erg goed dat dit haar kans was.
"Vanaf 1 uur ben ik uit school, dan ben ik de hele middag thuis".
Na het typen van dit bericht, legde ze haar mobiel weer weg. Er kwam nog een laatste bericht binnen met "Oké, dan zie ik je morgen" maar daar heeft Anne niet meer op gereageerd. Binnen 10 minuten vertrok ze in een diepe slaap, een droom over haar toekomst, de liefde.
6:00 in de ochtend, het moment dat de wekker van Anne luidruchtig haar droom verstoord. Snel gooit ze haar dekbed aan de kant en trekt wat kleding uit de kast. Het is woensdag. Anne is dol op woensdagen, want dan is ze al om 1 uur klaar op school en heeft ze extra tijd voor haar paarden! Nadat ze ontbeten heeft loopt ze richting de stallen. Bij het openen van de grote deur klinkt er gehinnik door de stallen. "goedemorgen schatjes!" Vrolijk pakt Anne de voerkar en begint met voeren.
Anne heeft 5 eigen paarden, deze staan gestald bij haar aan huis. Die stallen had haar moeder nog laten bouwen voordat ze overleed. In totaal hebben ze 6 stallen, er is dus nog 1 stal vrij. Achter de stallen is een grote weide waar de paarden elke dag lekker mogen grazen. Aan de andere kant van de stallen ligt een mooie rijbak. Hier traint Anne haar paarden voor de wedstrijden. Tenslotte is er nog een mooi bos aansluitend aan de stal. Dit bos komt ook langs de manege, dat is ongeveer 20 minuten, als je flink doordraaft. Alle paarden worden getraind voor eventing wedstrijden. Bij een eventing wedstrijden moet een paard alle 3 de disciplines uitvoeren; ze beginnen met een dressuurproef, dan rijden ze een crosscountry en vervolgens leggen ze nog een springparcours af. Het vergt veel training en conditie van het paard, ook is vertrouwen erg belangrijk. In de crosscountry moet een paard namelijk over vaste hindernissen springen, bijvoorbeeld een omgevallen boomstronk of een heg.
Nadat Anne al haar paarden gevoerd heeft, brengt ze ze naar de wei. Mistral en haar 2 jarige dochter Cathinka mogen als eerste de wei op. Cathinka springt vrolijk achter Anne aan! Eenmaal aangekomen bij de wei begint ook Mistral wakker te worden. Samen sprinten ze door de wei. Anne lacht en loopt terug naar de stallen. Ook Sentence Pride en Future's Dior mogen samen de wei op. Als laatste blijft Salvador over. Salvador is pas 5 jaar maar heeft al een behoorlijk verleden achter de rug. Zijn moeder heeft zijn geboorte niet overleefd, hij is dus met de fles grootgebracht. Salvador kreeg weinig eten op de stal waar hij stond en hij werd vaak geslagen. Op 3 jarige leeftijd wilde zijn eigenaar hem zadelmak laten maken. Dat betekent dat hij voor het eerst een zadel op zijn rug krijgt en er een ruiter op gaat zitten. Zadelmak moet correct gebeuren, anders kunnen paarden voor de rest van hun leven trauma's oplopen. Bij Salvador is dit niet correct gebeurt. Hij werd gedwongen om met zijn kin op zijn borst te lopen, omdat zijn eigenaar dit mooier vond. Toen Salvador op 4 jarige leeftijd op de paardenmarkt terecht kwam, kocht Marjonne hem. "had ze dat maar nooit gedaan" Anne hoort de wijze woorden van haar vader continu door gedachten waaien als ze Salvador ziet.
"Als Salvador er nooit was geweest, leefde Marjonne misschien nog.."
Ik volg