Geplaatst Slaperig doe ik mijn ogen een stukje open en ik kijk op mijn wekker, zeven uur. Oeps! Nu moet ik wel heel erg gaan opschieten, mijn bus vertrekt al om half 8! Snel schiet ik uit bed, trek wat kleding uit mijn kast en vlucht naar beneden. Ik smeer wat boterhammen en werk ondertussen gauw een boterham met hagelslag naar binnen. oliebol, nog 10 minuten voor mijn bus er is. Veel tijd voor mijn make-up heb ik niet meer, dan maar simpel wat mascara en oogpotlood. Ondertussen open ik de OV app op mijn telefoon. Nee hé, nog 3 haltes en dan is de bus er al! Gelukkig is mama zo lief geweest om mijn brood en wat drinken in mijn tas te stoppen. Ook mijn buskaart ligt al klaar. Oke, nu is de bus dus al onderweg naar mijn halte! Hopelijk kom ik geen bekenden tegen. Dit ziet er vast niet charmant uit, zo rennend over straat. Al hijgend kom ik aan bij de bushalte en meteen komt de bus om de hoek rijden. Pfff, net gehaald!
De reden dat ik mijn bus echt niet mocht missen? Ik heb vandaag mijn eerste stagedag! En wat ben ik daar ontzettend blij mee! Hoef ik die lozer van een Tim niet meer onder ogen te komen op school. En zo dacht hij er ook over, hoorde ik later van een vriendin. Hij weet dan natuurlijk niet hoe hij zich moet gedragen…
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Samen met Kiki, Famke en Demi zit ik in een computer lokaal. ‘Hoelang duurt het nog voordat we weer vakantie hebben?’ vraagt Demi. ‘Ehm… nog drie weken geloof ik’ antwoordt Famke. Nog drie weken en dan hebben we herfstvakantie. Mooi, daar was ik wel weer even aan toe. ‘Juf! Mogen we zo meteen eerder weg om de bus van half 1 te kunnen halen?’ Dat was Kiki. Dit probeert ze regelmatig bij verschillende leraren. Bij de meeste zonder succes, maar bij juf van den Akker valt het altijd te proberen. ‘Is goed hoor, sluit de computers maar af en ga maar gauw.’ Iedereen pakt zo snel mogelijk zijn spullen bij elkaar en verlaat het klaslokaal. ‘Kom je ook Emma?’ vraagt Kiki. ‘Nee, ik denk dat ik nog even in de kantine ga zitten. Mijn bus op het station vertrekt pas over een uur. Dan ga ik liever warm in de kantine zitten.’ ‘Oh balen joh! Nou, tot morgen dan maar! Doei!’ ‘Doei!’ Op mijn gemak loop ik naar de kantine. Het is pauze. Maar omdat ik best vroeg ben, is er nog bijna niemand. Ik ga aan een klein tafeltje zitten wat aan het middenpad van de kantine grenst. Zo kan ik over een kwartiertje makkelijk opstaan om naar de bushalte te gaan, zonder me overal tussendoor te moeten wringen. Ik pak mijn telefoon uit mijn jaszak en open WhatsApp. Ik zie dat Kiki, Famke en Demi tijdens de computerles allemaal gekke foto’s hebben gemaakt en die in de groepsapp hebben geplaatst. Grinnikend bekijk ik ze. Vanuit mijn ooghoek zie ik plots dat er iemand recht op me af komt lopen. Zal wel niks zijn, dus ik ga verder met het bekijken van de foto’s. ‘Hey, mijn naam is Tim. En jij bent …?’ Verschrikt kijk ik op en zie een jongen staan. Hij komt een beetje sullig over, vind ik. Hij is ietsjes groter dan mij, ik schat hem ongeveer 16 of 17 jaar. Niet bepaald iemand die ik aantrekkelijk vind eigenlijk. Hij kijkt me vragend aan. Meteen voel ik dat mijn wangen rood worden. Praat hij nou echt tegen me? Ik ben dit totaal niet gewend. Ik praat eigenlijk nooit met jongens die ik niet ken, en zij ook nooit met mij. ‘Ehm… Emma…’ stamel ik. ‘Ik zag je van straks lopen en uhm.. ik vind je mooi.’ ‘Oh, ehm… dankje’. Oeff, dit is ongemakkelijk! Gelukkig loopt de jongen weer weg. En ik blijf met een knal rode kop achter. Even kijk ik om me heen, zou iemand het hebben gehoord? Nee, niemand kijkt naar me. Gelukkig. Ik kijk gauw op mijn telefoon. Nog tien minuten voordat ik naar de bushalte moet. Met trillende vingers typ ik het verhaal in de groepsapp naar Kiki, Famke en Demi. Meteen krijg ik allemaal verbaasde berichtjes terug.
Kiki: Omg haha, wie was dat?
Emma: Ik heb geen idee wie het was. Hij heeft z’n naam wel gezegd maar ik weet het niet eens meer! Oepssie!
Kiki: Oh noo, meen je niet!
Emma: Ik weet ook niet eens meer wat ik heb geantwoord!
Demi: Hahaha, was je zo in shock dan Emma?
Emma: Zoiets ja! Ik zal al iemand vanuit mijn ooghoeken aankomen. Dus had al zoiets van wat doet die nou?! En toen ging hij nog tegen me praten ook!
Famke: Hahaha, waarom hebben we dit weer gemist?!
Emma: Waarschijnlijk omdat ik alleen zat, anders was hij vast niet naar me toe gekomen met jullie erbij! Hihi.
Ik denk terug aan wat de jongen zei. Eigenlijk was het best wel schattig. Zoiets liefs heeft een jongen nog nooit tegen me gezegd! Dat hij dat zo durft, op een meisje aflopen en dat gewoon tegen haar zeggen. Ik stop mijn telefoon in mijn jaszak en sta voorzichtig op. Net voordat ik de kantine wil uitlopen kijk ik nog even snel achterom. Ik zie de jongen nergens meer.
Druk pratend loop ik de volgende dag met de meiden door de schoolgang. ‘Maar hoe zag hij er precies uit?’ ‘Ehm…. Ik weet het eigenlijk niet echt meer.’ ‘En je weet ook echt niet meer hoe hij heet?’ ‘Tjaa, goede vraag… Ik weet eigenlijk vrij weinig meer van ons gesprek… Erg hé?’ Ik voel dat mijn wangen weer rood worden. Vlug kijk ik de andere kant op, zodat de meiden het niet zien. Stiekem kijk ik ondertussen om me heen. Zou ik hem nog wel herkennen? Het ging gisteren allemaal zo snel dat ik echt niet meer weet hoe hij eruit ziet of hoe hij heet. Ook tijdens de pauze kijk ik regelmatig om me heen. Schijnbaar valt het op, want Kiki vraagt met een grijns op haar gezicht of ik ‘hem’ al heb gezien. Nee, want ik heb nog steeds geen idee hoe hij eruit ziet.
Zo ging er een week voorbij waarin niets gebeurde. Ik had eigenlijk verwacht dat ik hem nog wel een keer zou tegen komen op school, of dat hij me misschien zou toevoegen op Facebook. Maar… zou ik eigenlijk wel contact met hem willen? Ik had de eerste keer nou niet meteen zoiets van ‘wauw’! Maar de manier waarop hij tegen me praatte. Ik vond het zo lief. Stiekem zou ik het denk ik wel leuk vinden om nog in contact met hem te komen. Al is het maar om gezellig te kletsen. Er hoeft toch niet perse iets uit te komen? Of zou hij er wel zo over denken? Maar misschien had hij gewoon een weddenschap met zijn vrienden. Dat hij op een meisje moest afstappen en moest zeggen dat hij haar mooi vindt terwijl hij haar eigenlijk lelijk vindt. Ik begrijp het gewoon niet, en daar wordt ik onzeker van. Tot die ene middag pauze…
De kantine zit al behoorlijk vol. Ook op ons vaste plekje, voor in de kantine, is geen stoel meer vrij. Daarom gaan we maar helemaal achterin zitten. Kiki verteld ons over een jongen die bij ons op school zit en die haar had toegevoegd op Instagram. Samen bekijken we lachend zijn foto’s. Dan zie ik plots iemand naar me kijken. Ik moest even twee keer kijken, maar… volgens mij is het hem! ‘Uuh, meiden….’ ‘Emma, kijk deze foto dan! Te grappig’, roept Famke. ‘Hee luister nou even, volgens mij zie ik die jongen zitten van vorige week…’. Ik voel dat ik weer begin te blozen. ‘Waar dan?!’ roepen Demi, Famke en Kiki tegelijk uit. ‘Sssssshhhttt!! Niet zo hard! Oke, niet allemaal tegelijk gaan kijken… volgens mij is het die jongen met rode trui één tafeltje verderop.’ Zoals ik had kunnen verwachten draaien ze alle drie tegelijk om en kijken zoekend om zich heen. Beschaamd kijk ik de andere kant op, hopelijk heeft hij niet door dat ze naar hem kijken. ‘Aaah, wat schattig Emma! Je bloost helemaal!’ fluistert Demi. ‘Helemaal niet,’ roep ik verontwaardigd uit. Ik begin het warm te krijgen. ‘Zullen we zo maar even naar buiten gaan?’ ‘Vraag hem dan gelijk mee Emma’ zegt Kiki op een plagerige toon. ‘Ha-ha, heeeel grappig Kiek! Maarre, ik moet eerst nog even naar de wc hoor.’ ‘Ooh, moet jij nog naar de wc?!’ roept Kiki expres hard. Nee hé, zoiets doet ze nou altijd. In mijn ooghoek zie ik dat de jongen opstaat. Meteen voel ik dat mijn hart begint te bonzen. De jongen loopt achter ons langs richting de uitgang van de kantine. ‘Haha, je had jouw hoofd moeten zien Emma!’ lachen de meiden. ‘Ga je mee naar buiten of durf je niet meer?’ ‘Tuurlijk wel!’ Samen met Famke loop ik richting de wc’s. Demi en Kiki blijven op de gang wachten. Oh nee hé, het zal toch niet….
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Het vervolg komt binnenkort!
Ik ben erg benieuwd wat jullie ervan vinden, een berichtje is lief!
