Bokt.nl

Hoofdstuk 1 schreef:

“Uhm, hoi ik ben Fayéné. Ik ben 15 jaar oud en ik ben dol op tekenen en fantasy” Er gaat een klein verborgen lachje door de klas heen, gelijk schieten er weer allemaal gedachtes door mijn hoofd, vinden ze me wel aardig? Heb ik wat raars gezegd? Toen ik het gister oefende voor de spiegel klonk het nog niet zo gek.. Onzeker kijk ik mijn docent aan, die geeft een kort knikje: “Dankjewel Fayéné! Ook wie is er nu? Niemand die wil? Kom op, anders wijs ik iemand aan hoor! Niemand? Nou jij met dat rooie shirt”. Opgelucht ga ik weer op mijn plek zitten, maar de gedachten blijven in mijn hoofd spelen, was het wel goed? Vinden ze me aardig? Vinden ze me niet raar? Wazig begin ik uit het raam te staren en voor dat ik het door heb wordt ik weer door mijn gedachten mee gesleurd.. Vroeger-een waas -bloed -waas- litteken-bloed-waas-ziekenhuis… Met een misselijke gedachten trek ik me uit die gedachten gang en probeer geïnteresseerd naar het bord te kijken waar we inmiddels kijken naar de laatste persoon die aan de beurt is, gelukkig maar! Ik probeer nog aandachtig te luisteren maar mijn concentratie is ver te zoeken.

“Iedereen bedankt voor jullie kleine voorstelling rondje, ik deel zo meteen jullie roosters uit en morgen beginnen dus de lessen volgens dat rooster! De boeken moeten jullie zo meteen ophalen, er ligt in lokaal 18 een stapel met je naam erop klaar, deze kan je mee nemen naar huis, tekst boeken moet worden gekaft en werkboeken is je eigen keuze! Dus tot morgen!” en de docent begint de roosters uit te delen, ik krijg weer een waas voor ogen en probeer na te denken.. Vandaag is het dins nee woensdag, dus morgen is het donderdag. Ik kijk op mijn gloed nieuwe rooster en zie dat donderdag een leuke dag gaat worden, een blok uur biologie en een blok uur scheikunde, verder nog 1 uur wiskunde en 1 uur natuurkunde en twee tussen uren, Ik kom de dag denk ik wel door en ik haal opgelucht even adem. Dat lijkt me een prima eerste dag! Ik pak het rooster weer doe hem in een mapje en prop hem in mijn tas en ga op zoek naar lokaal 18.
Na een aantal minuten zoeken zie ik eindelijk lokaal 18 staan, gelukkig was ik niet de enige die het lokaal niet meteen wist te vinden. Achter mij lopen nog 3 andere meisje uit mijn nieuwe klas. Ik loop het lokaal binnen en ik ga op zoek naar het stapeltje boeken met mijn naam erop.. Mijn ogen vliegen door het lokaal heen, ah daar liggen ze vlak bij het raam. Ik loop er snel naar toe en bekijk de boeken, oeh leuk een dik boek voor biologie en scheikunde! Dat is altijd goed! Ik prop snel mijn boeken in mijn tas en ga naar buiten, mijn moeder wacht op me, in de auto vertel ik haar dat het een leuke klas is en dat ik denk dat ik het prima naar mijn zin kan hebben. Ook vertel haar over morgen dat ik zo benieuwd ben en er zin in heb en dat laatste deel is alleen waar, ik vind het geen leuke klas, ik denk niet dat ik het naar mijn zin kan hebben en ik ben al helemaal niet benieuwd naar morgen. Het enige is dat ik er zin in heb en ik zal mijn wekker onthouden, als mijn wekker afgaat verschijnt er automatisch een berichtje met: “What a beautifall day to not give a fiets about anyone!! “. en ja, het is wel waar! Ik bedoel, ik geef niks meer om mensen en dat is gewoon de bittere waarheid. Niet door alles wat er is gebeurd.. Tijdens de rit naar huis praten mijn moeder en ik een beetje over koetjes en kalfjes want ja waar moet je anders over praten als er eigenlijk niks te zeggen valt? Eenmaal thuis aan gekomen pak ik wat drinken en een koekje om niet raar over te komen en daarna ga ik naar boven, eenmaal boven schreeuw ik tegen mijn moeder dat ik ga douchen, maar ik wil niet douchen maar ik voel me opeens ontzettend naar en heb het gevoel dat ik ieder moment kan gaan huilen en ik wil niet dat iemand het hoort. Dus ik kleed me uit en stap onder de douche en huil er even flink op los, na een kleine 10 minuten heb ik geen tranen meer over, ik doe de douche uit doe mijn gezicht nog een keer onder de kraan en droog mijn gezicht af en kleed me weer aan, even twijfel ik of ik alvast mijn pyjama aan zal doen maar het is pas 3 uur, te vroeg voor een pyjama.

Ik besluit dat het het beste is om gelijk maar mijn boeken te gaan kaften en alle spullen voor school klaar te gaan maken, dus dat ga ik doen. Ik zet een muziekje op en begin met het kaften ondertussen spelen mijn gedachten weer de vrije loop, nou ja gedachten het is meer een ruzie die zich afspeelt in mijn hoofd tussen 2 verschillende verschillende stemmetjes.:
“Waarom ben je nou niet eerlijk geweest tegen je moeder in de auto?”
“Omdat ze toch niks om me geeft”
“Nou ja, dat kan wel wezen maar misschien dat ze dan mensen kan informeren om het jou makkelijker te maken of zo iets”
“Nee dat is precies wat ik wil, dat mensen me zielig gaan vinden, nee dat is leuk”
“Ach, het is maar een idee, ik weet verder ook niks”
“Ja, ik wel”
“Vertel”
“Spring voor de trein/spring uit het raam”
“Nee dat wil ik niet, dan zorg ik zelfs met mijn dood nog voor ellende”
“Neem dan de pillen”
“Ja daar ben ik mee bezig”
“Oh oké”
En daarna gaan mijn gedachten uit, gewoon helemaal uit. Ik kan niet eens mee fatsoenlijk nadenken of iets, dus ik ga in bed liggen en wacht totdat het over is.

Het is half 9, tijd om te slapen. Mijn favoriete dingen om te doen, slapen! Dan kan ik lekker niks doen. Maar deze nacht is toch wel een enorm magische aparte nacht.

Hoofdstuk 2 schreef:

Opeens vlieg ik op een draak ver boven de wolken, huh hoe kan dat nou opeens? Ik kijk om me heen en ik zie dat we als maar stijgen en stijgen en stijgen. Dan zie ik een wolk maar het is geen normale wolk, maar het is een wolk met een soort van gele poort erop. Huh? Is dat nou een gele poort? Per ongeluk zeg ik dat hard op, maar dan zegt de draak: “Nee, het is niet geel maar goud, toch raar dat de meeste mensen denken dat de poort geel is. “ Van schik val ik bijna achter over. “Kkkan jij praten?” Stamel ik verbluft, de draak antwoord verbaasd”Ja natuurlijk kan ik praten, maar weet je alles praat zolang als jij luistert.” We zijn inmiddels aan gekomen bij de poort en de draak blijft stil staan. “Hier moet jij zijn meisje, veel geluk en tot de volgende keer” De draak knipoogt en vliegt dan weg. De gedachtes schieten weer door me heen, moet ik door de poort heen? Of moet ik wachten op iemand? Voorzichtig zet ik een stapje en nog een en nog een, uiteindelijk begin ik langzaam aan te lopen en loop richting de poort. Als ik daar ben zie ik een hert staan. “Dag Fayéné, ik ben Stefan. Welkom in Nooitgedacht land! Een land waar hopelijk al je dromen in uit kunnen komen! Maar kom, volg mij”. Nog helemaal in de waas van overweldiging loop ik naar het hek, maar er zit geen klink aan of iets hoe moet ik dan naar binnen komen? “Kom, je kan gewoon door het hek heen lopen” zegt Stefan en wenkt met zijn hoofd. Ik aarzel, voorzichtig steek ik 1 hand door het hek heen en tot mijn grote verbazing voel ik niks en gaat mijn arm er gewoon recht door heen! “Wauw, dit is pas magie” mompel ik. “En wat gebeurt hier zoal? In dromen land? “ vraag ik voorzichtig aan Stefan. “Alles wat jij wilt kan hier gebeuren! Dus als jij graag een eenhoorn wilt, dan kan je die krijgen.. Maar daarvoor moet je wel eerst door onze testen heen, en ik waarschuw je die zijn zeker niet makkelijk!! Wil je dat doen? “ “Ja natuurlijk! “ antwoord ik, alles beter dan op aarde rond lopen denk ik. “Kom volg mij dan maar”.

En wat ik toen zag is ongelofelijk! Ik kan maar een deel beschrijven omdat ik zelf ogen te kort kwam! Overal zie ik de magische wezens waar je zo veel van hoort, een kudde eenhoorns, elfjes, draken en nog veel meer! “Hier in dit deel van de wereld zijn de stukken land ook weer onderverdeelt. Het is een beetje lastig uit te leggen maar het komt op het volgende neer; het land is in 2 delen op gesplitst, een deel is van het goede en een deel is van het kwaad. Ik raad je aan om op de normale paden te blijven want als je eenmaal van het goede pad afraakt is het heel erg moeilijk om weer op het goede pad te komen, wat eigenlijk het zelfde is als in de “echte wereld” vertelt Stefan. “Wij gaan nu naar het goede deel, aan het hoofd van het goede rijk staat: Fiore, Fiore betekent bloem in het Italiaans wist je dat? Vast niet maar goed, zei is al 399 jaartjes jong en staat al weer 99 jaar bekent als de leider van dit rijk. Ze is ontzettend aardig en regeert met een zachte hand, we zijn nu op weg naar haar kasteel want we hebben een belangrijke taak voor je! Maar daar mag ik nog niet te veel over zeggen.” Ik knik, oké. “En hoe wordt het kwade rijk dan geregeerd? “ vraag ik aarzelend. Stefan kijkt even bedenkelijk en zegt dan aarzelend. “Tja, men zegt dat er 1 draak als leider is. Hij is zo groot dan hij in 1 keer een heel dorp kan verbranden. Verder is er niet zo heel erg veel bekent over het kwade rijk omdat bijna niemand die daar ooit is geweest levend is terug gekeerd..” zegt Stefan beverd. “Oh zo, ja dat klinkt wel logisch maar waarom wonen die eh wezens daar dan? “ vraag ik. “Tja, dat weet niemand, sommige wezens zijn daar geboren en andere hebben er zelf voor gekozen om zich bij het slechte pas aan te sluiten.” “Waarom zou iemand dat doen?” zeg ik verbaasd.. “Ik denk, maar dat is mijn vermoeden dat sommige mensen zich zo slecht voelen dat ze zich bij het slechte pad willen aan sluiten omdat ze denken dat ze geen andere keuze hebben snap je? “ “Ja dat snap ik..” zeg ik zachtjes. “Maar om even op een leuker onderwerp over te stappen, we zijn nu bijna bij het dorp! “ zegt Stefan vrolijk. En ik kijk mijn ogen uit! Het is precies zoals ik me had voor gesteld, of nou ja het is nog zelfs beter dan dat! Overal zie ik kleine huisjes staan met een paar grote huizen ertussen in, op straat lopen allerlei verschillende soorten wezens, elfjes, eenhoorns, kabouters, muizen en nog veel meer! En er zijn ontzettend veel wezens die elkaar helpen. Het straalt gewoon zoveel vrolijkheid uit en iedereen behandelt elkaar met liefde. Ik loop door de straten en kijk naar alle winkels, er is echt van alles! Magische toverstokken, alleen voor boven de 18! Het bedden paleis, een heksige maaltijd. Waar je kan eten vermoed ik.. De wezens maken plaats voor ons, en af en toe komt er iemand mij succes wensen, maar waarvoor? Ik heb geen idee. “Stefan? Waarom wensen deze wezens mij allemaal succes? “ vraag ik voorzichtig. “Uhm, ik weet niet of ik het mag vertellen maar je zult het zo meteen van de koningin horen denk ik. “ antwoord Stefan. “Maar we zijn er bijna dus je zult het weldra wel horen.“ Hij wijst op een gigantische trap in een berg gebouwd met bovenop een kasteel. “Oke, is prima” zeg ik maar mijn gedachten zijn ergens anders, Stefan merkt dat en vraagt: “Waar denk je aan? “ Even twijfel ik maar dan besluit ik dat Stefan te vertrouwen is en vertel hem wat me dwars zit: “Waarom overkomt mij dit? Waarom ben ik hiervoor uitgekozen? Wat moet ik doen? “. En ik kijk Stefan vragend aan. “Helaas kan ik geen van alle vragen nu beantwoorden, dat is de taak van de grote fee en mag ik helaas niet doen. “ zei Stefan beleefd. “Maar we zijn er bijna, je hoeft alleen nog maar deze trap op te lopen en dan komen we bij de ingang van het paleis. “ Hmm oke dan denk ik en begin met traplopen. Eenmaal aangekomen bij de deuren zie ik 3 half mens-half paard staan. Stefen roept iets in een taal die ik niet versta en daarna mogen we naar binnen.

Spoiler:
Een nog wat extra info, ik wil niet dat ik dit verhaal ergens anders ga zien zonder dat ik er van weet!

Karla_1999 schreef:

Mooi geschreven Tessa! Ik ben stiekem toch best benieuwd hoe het verder gaat . Jij weet ook dat ik niet van lezen houd, maar dit is toch wel erg leuk om te lezen

Silkwood schreef:

Mooi verhaal, leuk idee vind ik het ook! Ben benieuwd hoe het verder gaat!

Hoofdstuk 3 schreef:

Hoofdstuk 3.
Wauw wat een ontzettend mooi en groot paleis! Ik word er even sprakeloos van, overal waar je kijkt zie je wel iets moois! Stefan loopt voorop dus ik volg hem maar eenmaal aangekomen bij de troon zie ik een prachtige maar vooral wijs uitziende fee zitten. Uit pure beleeftheid maak ik een kleine buiging, ze fladdert naar me toe en groet me: “Day Fayéné! Ik ben Fiore! Ik heb een hele speciale taak voor jou, omdat wij allemaal geloven dat je sterk genoeg bent om deze taak te kunnen volbrengen! Maar goed daarvoor moet je eerst ingelicht worden over je taak! Mocht je deze taak niet willen/kunnen doen is dat geen probleem je kan op ieder punt weg gaan en die keuze respecteren we allemaal! Heb je dat begrepen? “ Ik knik, wow dat klinkt best wel heftig, ik vraag me af wat voor taak het zal zijn.. “Goed, je bent vast benieuwd wat voor soort taak je gaat krijgen niet waar? “ Ik knik, verbaasd vraag ik me af of ze gedachten kan lezen.. maar goed mijn gedachten beginnen al weer veel te veel af te dwarrelen en ik probeer me weer te concentreren op ons gesprek. “Goed Fayéné, wij hebben een ontzettend uitdagende taak voor je bedacht. Zoals Stefan je misschien al heeft vertelt is ons land verdeeld in de goede en het slechte. “ Fiore kijkt even naar Stefan, die knikt. “Goed, jaren lang hebben we in vrede geleefd, en dat ging allemaal prima maar ik heb de laatste het gevoel dat ze afwezig zijn en dat ze plannen hebben om een oorlog te starten. Dat vind ik een erg verontrustend gevoel, en daarom heb ik iemand nodig die sterk en wijs genoeg is om deze taak te kunnen volbrengen. Daarom hebben we jou gekozen omdat wij geloven dat jij sterk genoeg bent om deze taak te kunnen voltooien. Dus daarom mijn vraag, zou je je willen betreden naar het kwaad om voor ons informatie te winnen? Als je dat niet wilt is dat natuurlijk helemaal prima! “ Fiore kijkt mij hoopvol aan, wauw denk ik. Razend snel beginnen mijn hersenen te denken, wauw iemand vind mij sterk. Dat is ook voor het eerst.. Op het kwade pad begeven klinkt best heftig.. Maar ja ik heb niks te verliezen gok ik. “Is goed ik doe het! “ zeg ik met een lichte twijfel in mijn stem. “Weet je het voor 200% zeker? “ vraagt Fiore. Ik denk nog even na “Ja ik weet het zeker! “ zeg ik vastberaden. Fiore fladert even op en neer op van blijdschap. “Goed, aangezien het kwade stuk van het land aardig veel effectief heeft op mensen/wezens heb ik besloten dat ik je nog wat krachten ga geven. “

Vervolg hoofdstuk 3 schreef:

“ Maar voordat ik dat ga doen wil ik je eerst een keuze geven, mij lijkt het handig dat je kan veranderen in een magisch wezen. Dan val je wat minder op snap je? Ik denk dat het het beste is om je te laten veranderen in een eenhoorn. Wat vind jij? “ Fiore kijkt me vragend aan. Een eenhoorn, wauw dat lijkt me echt gaaf! “Ja, dat lijkt me een goed plan!” Fiore knikt opgewonden en pakt haar toverstaf, en ze geeft er een zwaai en opeens voel ik me ontzettend licht. Ik draai rondjes en dan opeens ben ik er weer. Ik kijk naar mijn benen, of nou ja wat mijn mensen benen vroeger waren. Mijn mensen benen hebben plaatsgemaakt voor 4 sierlijke eenhoornbenen. Ik kijk naar achteren en zie dat ik een eenhoorn ben geworden. Ik maak een klein dansje van geluk. Fiore kijkt ook blij, “Zo, ik denk dat je kwa uiterlijk zo wel gezien kan worden, maar voordat ik je op pad wil sturen wil ik je eerst nog een paar eigenschappen geven! Deze worden, moed, trouw en kracht.” En weer zwaait ze met haar toverstaf en zo geeft ze mij die 3 eigenschappen. “Ik wens je veel geluk Fayéné, Stefan gaat met je mee. Ik zie je later weer.” En fiore fladert weg. Uhm oke, denk ik verbaast. Is goed denk ik, ik loop naar de deur toe en Stefan volgt me. Een portier maakt de deur open en we lopen naar buiten, door het dorp heen naar de kruising waarvan Stefan zei dat het andere pad naar de kwade wereld leidde. Stefan stopt “Succes meisje, hier zullen onze wegen scheiden. Ik geloof in je. “ Ik knik en stamel dankjewel, ik kijk nog een keer naar het pad, en besluit om het maar gewoon te doen, het kwade pad wetende dat ik niet meer terug zou kunnen.

Citaat:

Hoofdstuk 4.
Piep, piep, piep. Oh nee hé, de wekker. Nog half slaperig druk ik hem uit, wat was er gebeurd de afgelopen nacht? Ik was een eenhoorn, die het land moest redden? Nee dat kan niet waar zijn! Zo speciaal ben ik toch helemaal niet?