Geplaatst Mijn verhaal
Het gebeurde allemaal 15 jaar geleden. Er werd een kindje geboren. Een meisje. Ze had blond haar en groene ogen. Dat kindje, dat was ik. Wat gaat de tijd eigenlijk snel. Ik ben nu alweer bijna 15. Ongelooflijk snel gaat dat. Nou ja, laten we doorgaan. Mama was ook dolgelukkig. Na een half jaartje, ging mama scheiden. Ze kreeg een nieuwe man, dat was mijn stiefvader. Ik werd 1! Maar langzaamaan was het leven niet meer zo vrolijk. Die stiefvader was eigenlijk helemaal niet leuk. Hij was elke dag boos op mij. En dat werd elke dag erger. Ik werd 2! Maar nog steeds was stiefpapa elke dag boos. Hij schreeuwde elke dag naar mij. En toen kwam er het moment dat hij me steeds vaker sloeg, schopte en duwde. Vergeet niet dat hij me ook nog regelmatig in mijn kamer opsloot. Dit was een nachtmerrie! En mama, die deed helemaal niets. Ze stond er bij en ze keek ernaar. Maar niets gebeurde. En elke keer, als ik huilend naar mama ging en vroeg om een knuffel, kreeg ik die niet. Elke ochtend moest ik alles zelf doen. Elke middag. Elke avond. Toen werd mijn zusje geboren! Je denkt, dat is leuk toch? Nou nee. Daardoor werd alles voor mij erger. Het huis werd te klein. Maar we hadden geen geld. Dus ik moest maar in een campingbedje slapen. Dat was heel koud. Ik kon nooit slapen. Dus ik kroop regelmatig bij mijn zusje in bed. Raar he mam? Op een dag, hoorde ik mensen zingen op de radio. Dat vond ik leuk! Ik wilde dat ook. Ik ging zachtjes meezingen als de radio op stond. Maar mijn stiefvader vond dat niet leuk. Dus dan moest ik maar weer stoppen. Toen dacht ik eens, nee ik stop niet! Toen werd ik dus maar weer opgesloten in mijn kamer. En daar ging ik proberen door te gaan. En het lukte! Ik kwam erachter dat dat zingen hielp om mezelf te troosten en om mijn gevoelens eruit te gooien. Joepie! Toen werd ik 3! Alles was weer 10 keer erger geworden. Elke dag slaan, schoppen, duwen, opsluiten en schreeuwen. Ow en dit keer is er ook nog bijgekomen dat mijn stiefvader me ondersteboven hing. Hij vond dat leuk. Maar ik niet! En toch deed hij het elke dag! Toen, ineens, werd ik gered! Jippie! Ik ging naar een andere mama en papa! Eerst begreep ik er niets van. Maar toen ik er eenmaal woonde, snapte ik waarom ik er nu was. Ik werd niet meer elke dag geslagen! En ik kreeg knuffels! Ik moest wel eerst leren om te knuffelen en kussen. Ik snapte niet zo goed hoe dat moest. Maar wat was dat fijn als iemand je een knuffel gaf. En wat had ik een lekker warm bed! Ik sliep altijd meteen! Hoe fijn was dat? Ik was helemaal blij!
En ik had er twee grote broers bij gekregen. Die waren ook heel erg lief. Ook die gaven me knuffels. En opeens had ik een oma en een opa. Nee 2 van beide zelfs! Het kon niet gekker worden. Maar toch werd het gekker. Ik had namelijk ook ooms, tantes, neven en nichten. Dat was raar! Ik had er nog nooit van gehoord. En ik had twee prachtige honden. Ze waren heel groot en harig. Maar zo lief. Ik werd 4! Mijn nieuwe mama had ondertussen ontdekt dat ik heel goed kan zingen. Ik bleef dat ook met plezier doen. Zo ook op mijn verjaardag. Ik gaf een optreden op mijn eigen verjaardag. Ik moest natuurlijk vader Jacob zingen. En vergeet twinkel twinkel kleine ster niet. Wat een feestdag! Ook die heb ik nog nooit meegemaakt. Toen gingen we verhuizen naar een groter huis. Want door mij werd het huis te klein. Oeps
Nou het maakte me niet uit hoor. Ik kreeg namelijk een veel grotere kamer met veel meer speelgoed! Dat had ik nog nooit zoveel gehad! Ik kon me de hele dag vermaken met al het speelgoed. En het ging jaren heel goed. Op mijn 5e kreeg ik een nieuwe hond. Die was heel klein. Maar ook heel lief. En op mijn 8e deed ik de communie. Groot feest natuurlijk! En ik kreeg op die leeftijd ook een nieuwe hond. Die kwam er nog bij. Die was iets groter. En man wat heeft dat beest een flaporen! Maar wel flaporen met een hoop liefde erin. Ik deed het op school heel goed. Oké, ik had in groep 4 een hele vervelende juf, maar toen was ik ook niet zo heel lief. Oeps
Alles ging zo goed. Totdat, een moment, alles compleet omdraaide. Ik was ongeveer 9. Toen begonnen de kindjes in mijn klas vervelend tegen mij te doen. Eerst nog niet zo erg, maar het werd steeds een beetje erger. En erger, en erger. Uiteindelijk kon je het zwaar pesten noemen. Ik zat in een depressieve tijd. Toen werd ik 10. Nog steeds werd ik heel erg gepest. Hier was mijn dieptepunt. Ik ging zelfs denken of het niet beter was als ik er niet was geweest. Uiteindelijk vertelde ik alles aan mijn moeder en ze heeft me uit de diepte gered. Op deze leeftijd begon ik ook mijn eerste Engelse liedjes te zingen. En ook nu troostte ik mezelf met liedjes. En tot op de dag van vandaag snap ik niet hoe mijn moeder me zo goed kon helpen. Op mijn 11e en 12e ging het pesten nog steeds door. Niet meer zo erg als eerst, maar ik had zelf ook besloten om dingen te vermijden. Ik durfde bepaalde dingen ook niet meer. Gewoon omdat ik bang was, om weer hetzelfde mee te maken. En elke keer als ik probeerde om mee te doen, gebeurde het weer. En dan werd mijn moeder ook kwaad. Op mijn 10e tot mijn 12e had ik ook veel problemen met mijn echte moeder. Ik kwam erachter wat ze me nou eigenlijk allemaal had aangedaan. Ze was boos op mijn nieuwe moeder en dat vond ik niet leuk. Dus toen ik 12 was had ik het contact verbroken met mijn echte moeder. En dat deed me heel goed. Ik werd weer wat rustiger. Toen ging ik naar de middelbare school! Een nieuwe en een frisse start. Beginnen met een schone lei. Maar het eerste schooljaar ging weer compleet mis. Ik werd alweer gepest. Maar in dat schooljaar overleed ook de oom van mijn moeder, de eerste keer dat ik merkte dat ik dingen kon weten. De eerste verschijnselen van mijn gave! Ik wist niet was het was en ik gaf er ook geen aandacht aan. Ik had genoeg te doen met school. Maar ik werkte mezelf helemaal suf. Ik deed zoveel dat ik alles niet meer aankon. Ik kon niet meer leren, ik kon niet meer goed opletten en ik kreeg constant black-outs bij proefwerken en so’s. Daarbij bleef dat pesten me ook maar in de weg zitten. Waarom kon dat nou niet stoppen? We deden er allemaal zo hard ons best op om het te stoppen, maar het stopte niet. Toch bleef ik doorzetten. En ik bleef doorzetten. Hoe moeilijk het ook was. Uiteindelijk zakte ik een niveau omlaag na het 1e schooljaar. Maar alweer, nieuwe kansen! Nieuwe klas en alweer een schone lei. Dus ik zette weer mijn beste beentje voor. En dit keer lukte het! Ik was niet de populairste, maar ik vond een groepje waar ik thuis hoorde en ik haalde 10en met twee vingers in de neus. Het was zo fijn om weer rust in mijn bol te hebben. Toen kreeg ik er ook nog zo’n vriendin bij die je maar eens in je leven vind! Fantastisch! Kon niet beter! Ik was helemaal blij! En nu, het 3e schooljaar. Het begon met schokken, ik kwam weer bij oude bekende in de klas. En die dachten me nog te kunnen pesten. Maar vanuit dat ene jaartje rust, ben ik zoveel sterker geworden. En nu durven ze gewoon niets meer! Ik ben nu meer dan blij met hoe ik ben geworden. Midden in de puberteit nu, op weg naar de volwassenheid, en ja dat merk ik
Ik ben zoveel veranderd. En ik zing nog steeds met plezier mijn leven door. Ook in moeilijke tijden blijft het zingen me helpen. Ik ben nooit gestopt ervan te houden. En dat zal ik ook nooit doen. Waar liefde en een talent elkaar vinden, ontstaat een waar kunstwerk. En zo voelt dat ook
Nu ben ik sterker dan ooit, en ik bedank mijn hele leven wat ik heb gehad voor wat ik heb meegemaakt. Zonder dat, zou ik nu waarschijnlijk niet zo sterk zijn. Ik voel me beter dan ooit en ik hoop dat dat nog lang zo blijft.
jij bent duidelijk de sterke partij en jij zal hier inderdaad het beste uitkomen!